آرمان امروز- رها معیری: طبق قانون اساسی کشورمان، دادخواهی حقی اساسی محسوب می شود که در اصل ۳۴ قانون اساسی، در زمره حقوق شهروندی محسوب می شود، طبق این اصل، هر فردی می تواند از فرد دیگر به سیستم قضائی شکایت کند، اما این روزها ازدیاد شکایت ها باعث شده که حجم عظیمی از پرونده ها در مراجع قضائی شکل بگیرد، در شرایطی که بسیاری از آنها بی مورد یا نیاز به فرهنگسازی دارد. سال گذشته رئیس مرکز توسعه حل اختلاف قوه قضاییه گفت که «سالانه حدود ۱۵ میلیون پرونده وارد فرآیند دادرسی در قوه قضائیه می‌شود البته لزوماً ۱۵ میلیون پرونده به معنای ۱۵ میلیون دعوا نیست که ۵ میلیون پرونده را ما رسیدگی می‌کنیم.» اما این امر هرچند موجب پرداخت هزینه دادرسی و… از سوی شهروندان به نظام قضائی است، اما افزایش اینگونه پرونده ها موجب اشتباه برخی از قضات در بررسی پرونده های دچار اشتباه شوند و وقت و تمرکز خود را برای بررسی پرونده ها بی مورد تا حدودی از دست بدهند.
توهین، نخستین دلیل شکایت شهروندان
در این شرایط چند روز پیش اصغر جهانگیر، سخنگوی قوه قضائیه خبر داد که «امروز جرم توهین یکی از پرونده‌های اصلی در دستگاه قضایی است، این قبیل پرونده‌ها علاوه بر افزایش تعداد، سبب شده قوه قضائیه در رسیدگی به سایر پرونده‌ها وقت کافی نداشته باشد. از مردم می‌خواهیم صبوری را بالا ببرند تا خیلی ساده اقدام به پروندهسازی نشود.» آن طور که سخنگوی قوه قضائیه اعلام کرده مشکلات روزمره مردم سبب دامنه زدن به توهین در فضای مجازی، حقیقی و خانوادگی شده و امروزه بیشترین پرونده های را در دادگاه ها را تشکیل می‌دهد.
ریشه های فحاشی و بددهنی
اما چرا جامعه ما با کاهش صبر و افزایش شکایت آن هم به دلیل توهین روبه رو شده، ریشه این فحاشی و بدهنی در میان ما ایرانیان از کجاست؟ برای بررسی این موضوع، دکتر مهرنوش دارینی، روانشناس و مشاور به «آرمان امروز» می گوید: «یکی از انواع خشونت ها، خشونت کلامی است. خشونت و سوءرفتار کلامی فقط به فحاشی محدود نمی شود؛ بلکه انواع بی عفتی های کلامی و شوخی های آزاردهنده و تمسخر و تحقیر، انتقادهای بیش از حد و ظالمانه و قهر و سکوت های طولانی را در برمی گیرد. در بین خشونت های کلامی، بددهنی و فحاشی بیشتر از همه آزاردهنده است و با بازخوردهای شدیدتر روبه رو می شود. فحاشی راهی سریع برای ابراز خشم محسوب می شود که ممکن است به دلیل هویت جمعی یا گروهی (خصوصا در سنین جوانی و نوجوانی) شایع شود و در طول زمان باقی بماند. افراد بددهنی که اقدام به فحاشی می کنند، توضیحی که برای رفتار خود ارائه می دهند این است «چون عصبانی شدم، فحش دادم!» عمولا افراد به دلایل مختلفی بددهنی می کنند: ناکام شدن در مقابل خواسته، احساس خشم و عصبانیت، احساس درد (مثلا جایی از بدن شان ضربه می خورد)، احساس خطر یا احساس این که دیگران می خواهند به آنها زور بگویند (مثلا نسبت به نحوه رانندگی دیگران)، احساس هویت و حضور در جمع همسالان، جلب توجه و خودنمایی، شوخی و خندیدن، تحقیر و توهین و اعمال نظر، رسیدن به یک خواسته و ترس و احساس ناامنی.»
راه درمان فحاشی و توهین
وی در ادامه می افزاید: «برخی از افراد هم بدون این که ناراحت باشند فحاشی و بددهنی می کنند و می توان گفت که استفاده از الفاظ رکیک و ناشایست جزو ادبیات عادی و روزمره آنها به شمار می رود. این افراد ممکن است لزوما از دشنام استفاده نکنند، اما غالبا الفاظ ناشایست استفاده می کنند و حتی حین استفاده از این الفاظ می خندند و خود را فردی رک و راحت می دانند!. بددهنی باعث می شود میزان محبوبیت فرد کاهش یابد و جایگاه اجتماعی او به خطر بیفتد. همچنین باعث می شود حرف فرد پذیرفته نشود و حتی اگر حرف او درست باشد، به دلیل این که با دشنام گویی همراه بوده است، پذیرفته نمی شود. فحاشی نشانی از ضعف شخصیتی یک فرد است و نیاز دارد تا در زمینه رفتار بین فردی درمان شود. این نوع رفتار باعث به خطر افتادن روابط شخصی، اجتماعی، خانوادگی، عاطفی و زناشویی می شود.»
مهرنوش دارینی راه پایان این موضوع را در درمان می داند و می گوید: «برای درمان لازم است تا ابتدا علل بددهنی و فحاشی فرد شناسایی شود و خود فرد تصمیم بگیرد تا رفتارش تغییر کند. همچنین در صورت لزوم، فرد علاوه بر روان درمانی و رفتاردرمانی، اگر دچار خشم شدید و بیمارگون و غیرقابل کنترل است، لازم است تا برای مداخله دارویی ارجاع شود.»
source