آرمان امروز : بازار کار ایران به عنوان یکی از ارکان اساسی اقتصاد کشور تحت تاثیر عواملی همچون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی قرار دارد. از آن جایی که ایران سال‌ها تحت تحریم‌ها، نوسانات ارزی، رکود، تورم و سایر چالش‌ها بوده بازار کار آن نیز با فراز و نشیب‌هایی همراه بوده است. این که دولت بتواند با اتخاذ سیاست‌های مناسب میزان نرخ بیکاری در کشور را کاهش دهد و نرخ مشارکت اقتصادی را افزایش دهد تا حد زیادی می‌تواند باعث بهبود عملکرد بازار کار کشور شود. براساس تازه‌ترین گزارش مرکز آمار، در بهار ۱۴۰۳ نرخ مشارکت اقتصادی مردان و زنان به ترتیب ۶۸.۳ درصد و ۱۴.۳ درصد بوده است. در بین گروه‌های سنی مختلف، زنان گروه سنی ۱۵ الی ۲۴ ساله دارای نرخ مشارکت اقتصادی ۸.۸ درصدی بوده و مردان این گروه سنی دارای نرخ مشارکت اقتصادی ۳۵.۳ درصدی بودند. یعنی مردان این گروه سنی ۲۶.۵ واحد درصد بیشتر از زنان این گروه سنی دارای نرخ مشارکت اقتصادی هستند. از سوی دیگر، مردان گروه سنی ۲۵ الی ۲۹ ساله نیز ۵۹.۹ واحد درصد بیشتر از زنان این گروه سنی دارای نرخ مشارکت اقتصادی هستند. در نهایت، مردان گروه سنی ۳۰ ساله و بیشتر حدود ۶۰.۱ واحد درصد بیشتر از زنان این گروه سنی دارای نرخ مشارکت اقتصادی می‌باشند.
فاصله بیکاری زنان و مردان
بنا به گزارش اقتصاد آنلاین، نرخ بیکاری به درصد جمعیتی اشاره دارد که در سن کار بوده و به دنبال شغل هستند، اما موفق به یافتن کار نمی‌شوند. این نرخ یکی از شاخص‌های کلیدی برای سنجش سلامت اقتصاد کشورها به شمار می‌رود. افزایش بیکاری می‌تواند نشان‌دهنده مشکلات ساختاری در اقتصاد، کمبود فرصت‌های شغلی و ناکارآمدی سیاست‌های اقتصادی باشد. همچنین بیکاری طولانی‌مدت می‌تواند منجر به کاهش درآمد خانوارها، افزایش نابرابری و تشدید مسائل اجتماعی مانند فقر و آسیب‌های روانی شود. از سوی دیگر، کاهش نرخ بیکاری معمولاً نشانه‌ای از بهبود وضعیت اقتصادی و رشد تولیدات داخلی است. در بهار ۱۴۰۳ نرخ بیکاری مردان به ۶.۲ درصد و نرخ بیکاری زنان به ۱۵ درصد رسیده است. زنان گروه سنی ۱۵ الی ۲۴ ساله دارای نرخ بیکاری ۳۲.۵ درصدی بوده و مردان این گروه سنی نیز نرخ بیکاری ۱۷.۲ درصدی داشتند. در واقع، زنان ۱۵ الی ۲۴ ساله ۱۵.۳ واحد درصد بیشتر از مردان این گروه سنی دارای نرخ بیکاری هستند. زنان گروه سنی ۲۵ الی ۲۹ ساله نسبت به مردان این گروه سنی حدود ۱۵.۲ واحد درصد بیشتر دارای نرخ بیکاری هستند. در نهایت، زنان گروه سنی ۳۰ ساله و بیشتر نسبت به مردان این گروه سنی حدود ۵.۹ واحد درصد بیشتر دارای نرخ بیکاری هستند. می‌توان گفت در گروه‌های سنی بالاتر اختلاف نرخ بیکاری بین زنان و مردان کمتر شده است.
چه استان‌هایی بیشترین نرخ بیکاری را دارند؟
نرخ بیکاری مردان در استان‌های سیستان و بلوچستان، کرمانشاه و بوشهر به ترتیب ۱۱ درصد، ۱۰ درصد و ۹.۲ درصد بوده که بیشترین میزان نرخ بیکاری در بین استان‌های کشور را دارا بوده‌اند. همین طور، نرخ بیکاری مردان در استان‌های سمنان، یزد و مازندران به ترتیب ۳.۶ درصد، ۳.۷ درصد و ۴.۱ درصد بوده که کمترین میزان نرخ بیکاری مردان در بین سایر استان‌ها بوده است. نرخ بیکاری زنان در استان‌های کرمان، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد به ترتیب ۳۵.۸ درصد، ۲۴.۷ درصد و ۲۳.۸ درصد بوده که بیشترین میزان نرخ بیکاری در بین استان‌های کشور را دارا بوده‌اند. همین طور، نرخ بیکاری زنان در استان‌های آذربایجان غربی، همدان و بوشهر به ترتیب ۳.۲ درصد، ۶.۳ درصد و ۶.۳ درصد بوده که کمترین میزان نرخ بیکاری زنان در بین سایر استان‌ها بوده است.
چرا زنان از بازار کار قهر کرده‌اند؟
این که چرا زنان تمایلی برای ورود به بازار کار ندارند و به اصلاح با بازار کار قهر کرده‌اند می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. قوانین کار و استخدام در کشور به اندازه مناسبی به نفع زنان طراحی نشده است. از سوی دیگر، بسیاری از مشاغل با نگاه مردانه تنظیم شده و تسهیلات کافی برای زنان یا حمایت از تعادل کار و زندگی به اندازه کافی در نظر گرفته نشده است. این عوامل باعث می‌شوند که زنان در رقابت با مردان دچار نابرابری شده و انگیزه یا فرصت کافی برای مشارکت اقتصادی نداشته باشند. همچنین در بسیاری از صنایع و بخش‌ها، شکاف جنسیتی در پرداخت حقوق و مزایا باعث می‌شود تا زنان حتی وقتی وارد بازار کار می‌شوند نتوانند به اندازه مردان درآمد داشته باشند. این موضوع به مرور زمان انگیزه زنان برای ماندن در شغل‌های مختلف را کاهش می‌دهد. بنابراین، برای افزایش مشارکت زنان در بازار کار، نیاز به تغییرات عمیق فرهنگی، قوانین حمایتی بهتر و ایجاد فرصت‌های برابر در محیط کار وجود دارد.
source