«آرمان امروز» در گفت‌وگو با کارشناسان بررسی می‌کند؛
آرمان امروز- رها معیری: تقریبا در طول هفته چند اعتراض معیشتی و بازنشستگان، در کشور رخ می دهد، همان طور که به یاد داریم این اعتراضات معیشتی از زمان دولت دوم خاتمی با اعتراضات صنفی معلمان آغاز شد و سپس بازنشستگان و دیگر صنوف مانند پرستاران در دوران کرونا و پس از آن، مخابرات و… دست به اعتراض برای رفع مشکلات معیشتی شان می زنند. فرقی ندارد، زمستان باشد یا تابستان، برف و باران باشد یا گرمای شدید هوا، آلودگی هوا شهرها را در بر بگیرد، یا هوای تمیز با نسیمی ملایم، آنچه که در برخی از خیابان ها منتهی به مراکز دولتی و خیابان پاستور وجود دارد، صدای اعتراض عده ای از سالمندان و کارکنان دولتی و کارگری است که به وضعیت معیشتی شان اعتراض دارند. نکته ناامید کننده این است که کمتری دولتی در گذشته گوش شنوا یا مطالبات این معترضان را پیگیری کرده که از میزان اعتراضات صنفی کاهش دهد. همین تداوم اعتراضات سبب شده که اعتراضات صنفی در شهرهایی نظیر تهران، مانند یک موضوع شهری مثل ترافیک به یک امر «عادی» تبدیل شود و این موضوع، فقط به ریزش سرمایه اجتماعی و انفعال سیاسی و اجتماعی منجر خواهد شد.
صدای بازنشستگان و بیان مشکلاتشان
مثلا بازنشستگان به چه موضوعاتی اعتراض دارند. علیرضا اعظمی، بازنشسته تامین اجتماعی به «آرمان امروز» می گوید:«بازنشستگان تامین اجتماعی مدت ها در انتظار تامین منابع مالی و افزایش حقوق بودند، مشخص نیست چگونه محاسبه و این ماه آن هم با تاخیر حدود ۵۱۸ هزار تومان با عنوان افزایش حقوق در فیش های ما باررگذاری شد.» هادی کاشفی، بازنشسته تامین اجتماعی نیز می گوید: «در بسیاری از کشورها افرادی که به سن بازنشستگی می رسند، به دلیل حمایت از بازنشستگان، آنها پس از یک عمر تحصیل و کار، استراحت می‌کنند و در دوران بازنشستگی به تفریح و مسافرت می روند. اما بازنشستگان تامین اجتماعی کشور عزیز ایران به دلایل گوناگون از جمله مستاجری و پایین بودن حقوق و گرانی مایحتاج ضروری، پوشاک و هزینه های بالای سفر، مجبورند به جای استراحت، دوباره کار کنند تا بتوانند از عهده مخارج سنگین و کمرشکن هزینه ها بر بیایند بلکه رضایت خانواده را جلب و درخواست آنان را تامین کنند.» علی اکبر فرقانی، خبرنگار بازنشسته نیز می گوید: «بازنشستگان تامین اجتماعی از خدمات ارائه شده در بیمارستان‌های سازمان تامین اجتماعی ابراز ناراضی اند و می گویند: «باید یک نماینده از طرف کانون بازنشستگان در بیمارستان ها حضور داشته باشند تا به امور مراجعه‌کنندگان رسیدگی کنند. سابق در برخی بیمارستان‌ها نماینده‌ای برای رسیدگی به کارهای بازنشستگان وجود داشت، اما در حال حاضر هیچ نماینده‌ای در بیمارستان‌ها وجود ندارد.» مساله دیگر این که نوبت گرفتن از بیمارستان های دولتی از جمله بیمارستان میلاد ساعت ها و هفته ها وقت می گذاریم، اما نمی‌توانیم نوبت بگیریم. چرا برای گرفتنن یک نوبتت ساده باید این همه در انتظار بمانیم؟ چرا خدمات افزایش پیدا نمی‌کند؟ چرا بیمارستان‌های تامین اجتماعی با توجه به تعدادِ بیمه‌شدگان و میزان نیاز در یک شهر افزایش پیدا نمی‌کند؟ منابع سازمان صرف چه چیزی می‌شود؟ آتیه‌سازان حافظ هزینه های درمانی را با تاخیر به بازنشستگان پرداخت می کند، در حالی که وقتی با مراکز درمانی قرارداد دارند لازم است به طور آنلاین باشند و بیمه شدگان برای درمان و بستری دغدغه ای نداشته باشند.» یکی دیگر بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی نیز می گوید: «حتی اندک حقوق ناچیز بازنشستگان را با تأخیر پرداخت می‌کنند، در حالیکه بازنشستگان برای دریافت همین حقوق ناچیز برنامه‌ریزی کرده‌اند و یک روز تاخیر در حقوقشان مجبورند مشکلات فراوانی را تحمل کنند».
یکبار به قانون تمکین کنید
علی دهقانی کیا، رئیس هیات مدیره کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران در این رابطه به «آرمان امروز» می گوید: «سال‌هاست که مشاغل مختلف مطالبات خود را پیگیری تا زمان رسیدن به «حق»شان پیگیری می کنند. ما نیز در کانون بازنشستگان تامین اجتماعی به عنوان مطالبه گر، رابط قانونی میان بازنشستگان و مسئولان هستیم و خواسته های آنها را پیگیری می‌کنیم. به عنوان مثال روز چهارشنبه (۲۳ آبان) با مجمع نمایندگان تهران در هیات رئیسه مجلس جلسه‌ای را برگزار کردیم و آنجا نیز مثل مردمی که در خیابان و در فضای مجازی اعتراضات خودشان را پیگیری می کنند، ما نیز همین اعتراض را در آنجا کردیم و نمایندگان مجلس می‌گوید که «شما در کانون یک مطالبه‌گر جدی هستید و ما نیز دنبال همین مطالبه گری شما هستیم.» این مشکلات را ما در یک جامعه می‌بینیم و آن عدم اجرای قانون است که متاسفانه بعضی از دوستان می‌گویند قانون زیاد نوشته می‌شود، اما ضمانت اجرایی ندارد. تا زمانی که این تفکر حاکم است ما هیچ وقت به اهداف خود نخواهیم رسید. اگر به قانون احترام بگذارند و اجرا شود، خیلی از مسائل و مشکلاتمان قابل حل است.»
وی در ادامه گفته هایش می افزاید: «بدون تردید، جامعه کارگری، جامعه بازنشسته، پرستاران و دیگر صنوف که رسیدن به حق را در خیابان و فریاد می بینید، آنها تاکید دارند که مسئولان کشور به قانون تمکین و آن را اجرایی کنند. مثلا همین امسال و در بودجه ۱۴۰۴ رئیس جمهور محترم که همواره اعلام کرده که به قانون پایبند است و سیاست‌های کلی که از طرف مقام معظم رهبری مطرح شده را پیگیری می کنند، در سال ۱۴۰۴، افزایش ۲۰ درصدی حقوق و مستمری را در قانون بودجه نوشته اند، اما سال هاست که کارگران و مستمری بگیران به ماده ۴۱ قانون کار است که افزایش دستمزد براساس نرخ تورم بانک مرکزی است و اگر این میزان در تورم جوابگو نبود، باید به دنبال سبد معیشت خانوار برای جامعه کارگری برویم.» در ماده ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری هم تاکید شده افزایش هزینه زندگی تاثیر مستقیم بر روی تعیین دستمزد دارد و سازمان برنامه بودجه را بر رعایت این قوانین، ملزم کرده است، همچنین در مقدمه سیاست‌های کلی آمده است که ایجاد رفاه عمومی و رفع خط فقر وظیفه دولت است، اما چگونه امسال که تورم ما حداقل ۴۵ درصد است، ۲۰ تا ۲۵ درصد افزایش حقوق و مستمری داشتیم؟. پس هیچ دولتی خود را ملزم به رعایت قوانین نکرده است.»
حرف هایی که سال هاست تکرار می شود
این گفته ها در شرایطی مطرح می شود که دهقانی کیا، سال هاست که مسئولیت – رئیس هیات مدیره کانون بازنشستگان تامین اجتماعی تهران و نگارنده این گزارش همین صحبت ها را در زمان اعتراضات بازنشستگان در زمان دولت روحانی، در دولت شهید رئیسی و حالا در دولت پزشکیان از وی شنیده است، و حالا جامعه کارگری و مستمری بگیر، امیدوار است که پزشکیان، رئیس جمهور کشورمان با توجه به وعده هایی که داده و خود را ملزم به پایبندی به قانون دانسته، این موضوع برطرف کند. اما چرا این مطالبات با توجه به عوض شدن دولت ها دائم تکرار و گوش شنوایی برای یکبار پاسخ به نیاز کارگران و مستمری بگیران وجود ندارد؟ دهقانی کیا در پاسخ به این سوال معتقد است، که «شکاف میان فریاد کارگران و مستمری بگیران که سالمند هم هستند، حالا تبدیل به یک دره یا گسل عمیق شده و صدای اعتراض آنها به گوش مسئولان نمی رسد و برپایی اعتراضات بازنشستگان یا معلمان و… به نوعی به یک اتفاق عادی مثل ترافیک در شهر شده است. در ۲۵ تا ۳۰ سال اخیر، هیچوقت میزان تورم در دستمزد کاگران لحاظ نشده است.»
وی همچنین با اشاره به اینکه بیش از ۲۵ سال این مسیر را امتحان کردید و منتهی به اعتراضات معیشتی شد، یکبار دستمزد را با میزان تورم لحاظ کنید ببینید چه اتفاقی رخ می دهد؟ و در ادامه گفته هایش می افزاید: «قطعا من به شما قول خواهم داد که به رضایتمندی مردم می انجامد. در نظام جمهوری اسلامی ایران یکسری افراد هستند که بر اساس قوانین زیر نظر مقام معظم رهبری به عنوان فرمانده کل قوا فعالیت نظامی دارند، ما در شرایط تحریم سخت، پیشرفت قابل توجهی در این حوزه داشتیم و جزو پنج تا ۱۰ کشور اول دنیا هستیم، چرا در اینجا تاکیدات و از مدیریت رهبری استفاده نمی شود. متاسفانه هیچ دولتی (نه اصلاح طلب و نه اصولگرا مخصوصا در سازمان برنامه و بودجه) مسیر را انحراف کشیده شده است. سازمان برنامه بودجه است که برنامه ریزی بودجه را به دولت می دهد و پیشنهاداتی که به دولت داده اند، در جهت نارضایتی مردم بوده، اما اگر توجهی به قانون شود، ما مطمئن هستیم که مشکلات هم قابل حل است. این شکاف به قدری بالا رفته و عمیق شده که تحمل آن برای مردم دستمزد و مستمری بگیر غیر ممکن شده است.»
فرهنگیان و مطالبات انباشته از دولت خاتمی
از دوران دولت خاتمی، اعتراضات معلمان برگزار شده و هنوز هم این اعتراضات وجود دارد. ولی میرزاسیدی، فعال صنفی معلمان نیز با تایید صحبت های دهقانی کیا، به «آرمان امروز» می گوید: «قانون مدیریت خدماتی کشوری از سال ۸۶ مصوب شد، اما جایگزینی نظام هماهنگ پرداخت حقوق کارمندان فرهنگی، توسط همه دولت‌ها نه تنها اجرایی نشده بلکه همان مفاد قانون نادیده گرفتند. به عنوان مثال ما چند تا ماده داریم که برای فرهنگیان، کارمندان و بازنشسته ها، خیلی کاربردی است، مثل ماده ۶۴ خدمات کشوری که به صراحت از افزایش حقوق ها و تصری آن به بازنشستگان حکایت دارد، اما هیچ دولتی این قانون را اجرایی نکرد.
ماده ۸۵ نیز به بیمه پایه و بیمه تکمیلی اشاره دارد، که این ماده را پس از تصویب به دولت تحویل داده شده که آیین نامه اجرایی آن را بنویسند، اما ۱۷ سال است که این آیین نامه نوشته و تصویب نشده و به خصوص بازنشستگانی که کهولت سن هستند، از بیمه های تکمیلی متضرر شده‌اند. بیمه که باید خود سازمان که فرد در زمانی که در آنجا اشتغال دارد، پرداخت شود، اما این کار صورت نمی گیرد و درمان و هزینه های آن برای بازنشستگان تبدیل به یک مصیبت شده است. خیلی بیمه ها سقف درمان، بخش هزینه و… گذاشته اند، که در حق آنها یک نوع بی رحمی است. ماده ۱۲۵ نیز که افزایش حقوق سالیانه و سنواتی براساس نرخ تورم باشد، که این قانون هم نادیده گرفته است. نه تنها این قوانین اجرایی نشده، بلکه در دولت‌ها از سر و ته قوانین زده اند و این موضوع باعث تداوم اعتراضات شده است و شاهد هستیم که هر از چند گاهی، بازنشستگان فرهنگی، تامین اجتماعی، مخابرات، و… دست به اعتراض معیشتی در خیابان می زنند.
source