«آرمان امروز» در گفت‌وگو با یک جامعه شناس بررسی می‌کند؛
آرمان امروز- رها معیری: زمانی که کلمه «جوان» شنیده می شود، اولین تعریف که هوش طبیعی نسبت به آن دارد، «امید» و «پویایی» است. در حقیقت یک جوان در هر جامعه ای به عنوان نیروی محرکه شناخته می‌شوند، شورانگیزی آن‌ها نه تنها در عرصه‌های اجتماعی و فرهنگی، بلکه در سیاست و اقتصاد نیز تأثیرگذار است و می تواند چرخ های جامعه را بچرخاند و نیازمند توجه و دیده شدن است. اما زمانی که «ناامیدی» پشت کلمه جوانان قرار می گیرد، آن زمان نمی توان باور داشت که یک نیروی فعال و تازه نفس با بحران ناامیدی دسته و پنجه نرم می کند و باید این موضوع را در حوزه آسیب های اجتماعی و سطح امید به آینده بررسی کرد. طبق نظر کارشناسان، شورانگیزی جوانان می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند؛ از فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی با چاشنی نشاط اجتماعی گرفته تا ابتکارات هنری و علمی. جوانان امروز با استفاده از فناوری‌های نوین، صدای خود را به گوش جامعه می‌رسانند و در تلاش هستند تا تغییرات مثبتی و سپس تحول ایجاد کنند، اما این بازوی کارآمد نظام اجتماعی را چطور می توان در حد نرمال شور و نشاط برای ایجاد تحول قرار داد که در ادامه نظرات یک جامعه شناس را می توان ملاک قرار داد که به «آرمان امروز» می‌گوید: «امید» و «ناامیدی» دو طرف مقابل یک موضوع برای شورانگیزی و بستر تحول آفرینی جوانان در عرصه اجتماع و در کل کشور است. امروز جوان ایران، شور و نشاط خود را فقط به سه موضوع می‌تواند از دست بدهد، «بیکاری»، «عدم فرصت برابر که بیشتر جنبه روانی در سطح جامعه دارد» و انتظارات بالا از جوانان و فشارهای اجتماعی به آن‌ها از سوی خانواده.
مولفه اول خلاقیت است، نه آرزوی شغل های دولتی
اردشیر گراوند در ادامه می افزاید: زمانی که این سه مولفه مهم را کنار یکدیگر قرار می دهیم، امید به آینده کاهش پیدا می کند و در مقابل شاخص های کاهش سن مهاجرت به سمت بالا می رود. از نگاه من برای مقابله با این چالش‌ها، نیاز به حمایت‌های اجتماعی و اقتصادی داریم. نهادهای دولتی و غیر دولتی باید به جوانان کمک کنند تا مهارت‌های لازم را کسب کنند و در فعالیت‌های اجتماعی مشارکت داشته باشند. یکی از صحبت هایی که دکتر پزشکیان در قامت رئیس جمهور با جوانان و نخبگان علمی مطرح کرد، در میان کلمات، به نکته مهم و زخمی عمیق اشاره داشت، ولی برخی چون درکی از واقعیت های جامعه ایرانی نداشتند، این صحبت را نقد کردند، او گفت: «اگر در دولت و کارهای اداری مشغول شوید وقت‌تان تلف می‌شود» این واقعیتی از ایران امروز ما است، در شرایطی که وقتی از شورانگیزی و پویایی یک جوان صحبت می کنیم، مولفه اول «مهارت» است، چون شورانگیزی جوانان معمولاً با خلاقیت و نوآوری همراه است، و این خلاقیت می‌تواند به ایجاد ایده‌های جدید و راه‌حل‌های نوآورانه در حوزه‌های مختلف منجر شود..
زمانی که برای کارهای دولتی و رده بالا، موقعیت اجتماعی کمتر وجود دارد و یکی از اصلی ترین دلایل کاهش امید در میان جوانان است، باید به سمت خلاقیت و بهره گیری از آموزش و مهارتی رفت که فرد در آن تسلط دارد. من براین باورم که نظام آموزش و دانشگاهی باید به گونه‌ای طراحی شود که به جوانان مهارت‌های لازم برای زندگی و کار را آموزش ببیند. آموزش‌های عملی و کارآموزی می‌تواند به افزایش شورانگیزی و اعتماد به نفس جوانان کمک کند.
هویت و اعتماد به نفس را به جوانان بازگردانیم
وی در ادامه با اشاره به اینکه موضوع حائز اهیمت در کنار آموزش، مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی است که ما در طی سال‌ها از آن غفلت کردیم و جوانان را در بیشتر در کارهای فردی یا فضای مجازی دیدیم، می افزاید:مشارکت می‌تواند به تقویت حس هویت و مسئولیت‌پذیری در جوانان کمک کند. این مشارکت می‌تواند به افزایش شورانگیزی و انگیزه‌های مثبت منجر شود. زمانی که جوان خود را مفید برای جامعه و کشورش می بیند، بی شک شورانگیزی و احساس امید در ان زنده خواهد شد و این همان اصل تقویت حس هویت و اعتماد به نفس است. شورانگیزی به جوانان کمک می‌کند تا هویت خود را بشناسند و بر اساس آن عمل کنند و این احساس هویت و اعتماد به نفس می‌تواند آن‌ها را به سمت اهداف بزرگ‌تر سوق دهد. من باور دارم که شورانگیزی و تحول‌آفرینی در جوانان نه تنها برای خود آن‌ها بلکه برای جامعه به‌طور کلی بسیار مفید است. این امر می‌تواند به ایجاد یک آینده بهتر و پایدارتر کمک کند و هیچ تحولی در جامعه رخ نخواهد داد، مگر اینکه ما به خلاقیت و باور جوانان با شورانگیزی بالا ایمان داشته باشیم و راه آن ها را برای رسیدن به موفقیت باز کنیم.
source