به گزارش صفحه «هنر روز» روزپلاس، سریال «ازازیل» به کارگردانی حسن فتحی، با تبلیغات گسترده و وعده‌ی تجربه‌ای متفاوت در ژانر وحشت، انتظارات بسیاری را در میان مخاطبان ایجاد کرد. اما پس از پخش چند قسمت، این اثر نتوانست به وعده‌های خود عمل کند و حتی در مقایسه با سریال‌های ژانر وحشت ماه‌رمضانی دو دهه قبل، عملکردی ضعیف‌تر از خود نشان داد.
«ازازیل» با هدف ارائه‌ی یک سریال ترسناک وارد میدان شد، اما در ایجاد حس وحشت ناکام ماند.
بازی‌ها در «ازازیل»، علی‌رغم گزارش‌های منتشرشده از دستمزدهای بالا، بسیار معمولی، نچسب و باری‌به‌هرجهت است. حسن فتحی بار دیگر از پریناز ایزدیار در نقش اصلی بهره برده است؛ ترکیبی که پیش‌تر در آثار دیگری نیز دیده شده بود. اما بازی ایزدیار در «ازازیل» تکراری و بدون نوآوری به‌نظر می‌رسد و نتوانسته است جذابیت جدیدی به شخصیت خود ببخشد. پیمان معادی نیز همان لحن و شیوه‌ی بازی در «ابد و یک روز» و «متری شش و نیم» را در «ازازیل» تکرار کرده است.
شاید بتوان گفت فیلمنامه‌ی ضعیف و کارگردانی نامناسب، باعث هدررفت استعداد این بازیگران شده است.
باید این نکته مهم را هم به فیلمساز محترم یادآور شد که هر ژانری، منطق دراماتیک و قواعد خاص خود را دارد. اگر قرار است در یک اثر سینمایی، موجودی ماورایی (جن، شبح، غیرارگانیک و…) را به تصویر بکشیم، نحوه‌ی تجلی او مشمول قواعد خاص خود است. نباید در این زمینه از فیلم‌های غربی الگوبرداری کرد؛ زیرا در فرهنگ و دین اسلام جزئیاتی وجود دارد که می‌تواند به‌طور کامل‌تر و واقعی‌تر به این موضوع بپردازد. کشوری که دانشمندانی چون ابن سینا و حکیم بزرگی چون شیخ بهایی درباره‌ی علوم غریبه و ماورا رساله نگاشته‌اند و انبوهی مکتوبات در باب جهان ماورا و امور متافیزیکی در فرهنگ آن وجود دارد، خود می‌تواند قطبی در تولید آثار سینمایی و تصویری در این ژانر باشد.
در مجموع، «ازازیل» نتوانسته است در ژانر وحشت موفق عمل کند و شاید با ارفاق، یک فیلم متوسط معمایی باشد. انتظاری که از تجربه، سابقه و خلاقیت فتحی می‌رفت، در چند قسمت نخست «ازازیل» برآورده نشده است.
source