چالش قشر متوسط و ضعیف با هزینه دارو و درمان!

آرمان امروز- رها معیری: امروز نرخ یک ویزیت ساده از سوی پزشک عمومی با داشتن بیمه، به حدود ۲۰۰ هزار تومان رسیده است و مشخص نیست که این روند نامبارک تا کی و کجا ادامه دارد؟ هرچند دو، سه دهه اخیر، حال و روز اقتصاد کشور و معیشت مردم با چالش‌های جدی رو‌به‌رو شده است، اما از اوایل سال ۹۷ تا امروز، مشکلات اقتصادی عمق باورنکردنی به خود گرفته و سفره‌های مردم روز به روز بی‌رنگ‌تر شده است. یک خانواده برای کنترل هزینه‌های خود شاید بتواند از بعضی رفاهیات چشم‌پوشی کند و حتی در خوراک، قناعت پیشه کند، اما برخی هزینه‌ها از جمله درمان، موضوعی نیست که بتوان از آن به راحتی عبور کرد. در حالی که بنا بود آموزش و درمان در کشور تا حد امکان رایگان و کم‌هزینه باشد، دست‌کم در حوزه درمان، این شعار شکست خورده است، هرچند که گرانی در بخش آموزش هم بیداد می‌کند. در شرایطی که بیکاری و رکود به یکی از بالاترین و مایوس‌کننده‌ترین حد خود رسیده، بسیاری از افراد با حقوق ۲۰ میلیون تومان مشغول کار و فعالیت هستند. حال اگر یک خانواده چهار نفره، به صورت طبیعی در سال، یکی، دو بار گرفتار بیماری ساده و شایع سرماخوردگی شوند، می‌باید یا بخش عمده‌ای از درآمدشان را برای درمان کنار بگذارند یا با خوددرمانی و راه‌های مرسوم و البته طولانی روی به سلامتی خود بیاورند که قطعاً راه دوم، کاری شایسته و قابل قبول نیست. سرماخوردگی فرد، قسمت خوشبینانه ماجرا است، ولی اگر خدای‌نکرده فرد یا یکی از افراد خانواده دچار بیماری جدی‌تر و یا صعب‌العلاج و یا لاعلاج شود، بیشتر غم گرانی دارو و درمان، توان و اعصاب و روان بیمار یا نزدیکان را درگیر خواهد کرد
خرید دارو؛ ۵۳ درصد هزینه‌های دهک‌های پایین
رئیس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران گفت: آخرین گزارش‌هایی که در دست است، نشان می‌دهد در دهک‌های پایین درآمدی، هزینه‌های دارویی به ۵۳ درصد هزینه‌های بهداشتی-درمانی رسیده است؛ یعنی ۵۳ درصد هزینه‌های پرداختی از جیب مردم در دهک‌های پایین درآمدی، مربوط به داروست. این موضوع ناشی از افزایش بی‌رویه قیمت دارو و سیاست‌های نادرست وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو در افزایش نرخ ارز مورد نیاز دارو و تجهیزات پزشکی و همچنین حذف ارز ترجیحی است. محمدرضا واعظ‌مهدوی، درباره وضعیت فعلی بازار دارویی کشور توضیح داد: «به‌ طور کلی یکی از وظایف مهم نظام‌های سلامت، حفاظت و حمایت از خدمت‌گیرندگان و مردم است. امروزه سازمان جهانی بهداشت، برنامه‌ جامعی را تحت عنوان «پوشش همگانی سلامت» پیگیری می‌کند.» این گفته ها در شرایطی مطرخ می شود که هر فرد به صورت طبیعی، هر چند سال یک‌بار، راهش به دندانپزشکی می‌افتد البته اگر توان پرداخت هزینه‌های کمرشکن این حوزه را داشته باشد. هزینه یک عصب‌کشی و پرُکردن ساده دندان، چندین میلیون تومان برای بیمار آب می‌خورد چه برسد به کار‌های مهمی مثل ایمپلنت. کم نیستند افرادی که دندان کشیده دارند، اما حاضرند بی‌دندان بمانند، ولی برای ایمپلنت، هزینه نکنند، آن هم به خاطر اینکه معیشت‌شان بیشتر به خطر نیفتد.
رئیس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران همچنین خاطرنشان کرد: در داروخانه‌ها، برخی افراد ممکن است در مواجهه با قیمت دارو، عملا از تهیه داروی خود صرف‌نظر کنند. این موضوع، واقعاً بسیار دردناک است. چرا که ممکن است فردی، مثلاً وقتی به فروشگاه لوازم خانگی مراجعه می‌کند و قیمت یخچال یا تلویزیون را بالا می‌بیند، بگوید پولش را ندارم و نمی‌خرم. اما وقتی فردی به داروخانه مراجعه می‌کند و با قیمت بالای دارو مواجه می‌شود و از خرید آن انصراف می‌دهد، در واقع خودش را در معرض آسیب‌ها، معلولیت‌ها و زیان‌های ناشی از عدم درمان به‌موقع قرار می‌دهد. تفاوت بهداشت و درمان با سایر کالاها این است که استفاده از خدمات بهداشتی و درمانی اختیاری نیست. اشخاص دارو را به عنوان نقل‌ونبات یا شیرینی مصرف نمی‌کنند؛ بلکه پزشک آن دارو را برای افراد تجویز می‌کند و وقتی تجویز می‌شود، فرد اگر آن را تهیه نکند، همیشه در معرض استرس و نگرانی قرار دارد. همچنین اگر در اثر عدم دریافت دارو یا خدمات مورد نیاز، عزیز خود را از دست بدهد، همواره مسئولین و ساختار اجرای کشور را مقصر می‌داند. همین طور در پیشگاه خداوند نیز ما مسئول خواهیم بود. اگر فردی به‌واسطه تصمیمات غلط ما، از دریافت خدمات مورد نیاز خود محروم شود، علاوه بر دنیا، قطعاً در روز قیامت نیز ما باید پاسخ‌گو باشیم.