نقدها و نمرات فصل اول سریال Too Much

فصل اول سریال Too Much به تازگی از سرویس آنلاین نتفلیکس پخش شده و توانسته تحسین منتقدان را به دست بیاورد.

سریال Too Much یک کمدی عاشقانه و زندگی‌نامه‌ای ساخته‌ی لینا دانم و لوئیس فلبر است. مگان استالتر در نقش جسیکا سالمون بازی می‌کند، زنی از نیویورک که پس از یک شکست عشقی عمیق، به لندن نقل مکان می‌کند و وارد رابطه‌ای پیچیده با فلیکس (با بازی ویل شارپ) می‌شود. فصل اول این سریال شامل ۱۰ قسمت است که روی سرویس آنلاین نتفلیکس منتشر می‌شوند.

منتقدان بر این باور هستند که سریال Too Much ویترین درخشانی برای هنرنمایی مگان استالتر است؛ سریال با نگاهی سرد و تا حدی بی‌احساس به عشق مدرن می‌پردازد، اما شوخ‌طبعی تیز و خاص لینا دانم همچنان به‌جا و مؤثر باقی مانده است.

تاکنون در وب سایت راتن تومیتوز ۳۲ نقد برای فصل اول سریال Too Much منتشر شده که امتیاز ۸۴ درصد را برای آن به همراه داشته است. در وب سایت متاکریتیک نیز امتیاز ۶۸ از صد برای این سریال به ثبت رسیده که بر اساس ۲۹ نقد منتشر شده برای آن در این وب سایت است. در ادامه نظر منتقدان درباره این سریال را مشاهده می‌کنید.

نظر منتقدان درباره فصل اول سریال Too Much

• راتن تومیتوز | ۳۲ نقد – امتیاز ۸۴ درصد
• متاکریتیک | ۲۹ نقد – امتیاز ۶۸ از صد

«۹۱/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: جوآن بارکین»

این مجموعه گواهی است بر توانایی لینا دانم به‌عنوان یک خالق خلاق و کسی که به‌خوبی کلیشه‌هایی را که در آن‌ها وارد شده، می‌شناسد و تا حدی نیز آن‌ها را به چالش می‌کشد. اینکه سریال توانسته هم‌زمان هم خنده‌دار باشد و هم با صداقت و حماقت انسانی بازی کند، همان چیزی است که آن را این‌چنین جذاب می‌سازد.

«۸۸/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: کایا شونیاتا»

مگان استالتر و ویل شارپ زوجی هستند که در قاب تصویر به‌طرز شگفت‌انگیزی با یکدیگر هماهنگ‌اند و لطافت رابطه میان شخصیت‌های آن‌ها نمی‌توانست در دستانی امن‌تر باشد. در کنار آن‌ها، گروهی از بازیگران مکمل حضور دارند که هر بار روی صحنه ظاهر می‌شوند، به‌راحتی توجه را به خود جلب می‌کنند.

«۸۰/۱۰۰ Variety | منتقد: آلیسون هرمان»

این سریال جذاب و خاص، موهبت لینا دانم در نوشتن دیالوگ‌هایی مملو از شوخی و شخصیت را حفظ کرده و هم‌زمان جهان‌بینی سریال Girls را برای مرحله‌ای جدید از زندگی توسعه می‌دهد.

«۸۰/۱۰۰ Empire | منتقد: سوفی بوچر»

درست است که گاهی سریال همانند نامش زیادی می‌شود، اما در مجموع، سریال Too Much داستانی عاشقانه، خنده‌دار، پرشور و تأثیرگذار است و طرفداران Girls قطعاً از دیدن سوی لطیف‌تر لینا دانم لذت خواهند برد.

«۷۵/۱۰۰ IndieWire | منتقد: بن تراورس»

ریتم روایت همیشه روان نیست و برخی از مسیرهای شخصیتی از واقع‌گرایی فاصله می‌گیرند، اما لینا دانم به اندازه کافی بینش‌های هوشمندانه درباره پذیرش خود و شوخی‌هایی درباره تقریباً همه چیز ارائه می‌دهد که سریال سوم تلویزیونی‌اش را به اثری بالاتر از بسیاری از داستان‌های عاشقانه رایج تلویزیون تبدیل کند.

«۶۷/۱۰۰ TVLine | منتقد: دیو نمتز»

کمدی رمانتیک جدید نتفلیکس یعنی سریال Too Much با وجود جذابیت و بازی درخشان بازیگر اصلی‌اش، به خاطر شکنندگی رابطه مرکزی داستان، نمی‌تواند به‌طور کامل خود را حفظ کند.

«۶۰/۱۰۰ The Telegraph | منتقد: آنیتا سینگ»

اگر با آثار پیشین دانهم آشنایی داشته باشید، تعجبی ندارد که این سریال تیز، آگاهانه و اغلب بامزه است. اما در عین حال، یک کمدی رمانتیک خودآگاه و به‌ظاهر مد روز است که در آن شخصیت مرد اصلی بیش از حد ناله‌گر است. تا پایان سریال، دیگر برایم مهم نبود که آیا قرار است آن‌ها تا ابد با هم خوشبخت بمانند یا نه، فقط کافی بود در گوشم این کار را نکنند.

«۶۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: انجی هان»

سریال Too Much چیزی نیست جز صراحت که با دقت و همدلی، پرچم‌های قرمز شخصیت‌های اصلی‌اش را تحلیل می‌کند. اما این سریال نمی‌تواند به‌طور کامل در احساسات خود غرق شود و در نتیجه، عاشقانه‌ای ارائه می‌دهد که به اندازه کافی شیرین هست که آن را دوست داشته باشیم، اما نه آن‌قدر پرشور که عاشقش شویم.

«۶۰/۱۰۰ Collider | منتقد: ایزابلا سوارز»

در بهترین حالت، سریال Too Much تصویری صادقانه از دنیای قرارهای عاشقانه مدرن و چالش‌های مواجهه با تروما ارائه می‌دهد. اما در بدترین حالت، زمانی که از تمرکز بر زوج اصلی فاصله می‌گیرد و روی شخصیت‌های فرعی یا حضورهای افتخاری سلبریتی‌ها تمرکز می‌کند، جذابیتش را از دست می‌دهد.

«۴۰/۱۰۰ The Guardian | منتقد: لوسی منگان»

لینا دانم در این سریال هم به‌دنبال واقع‌گرایی شناخته‌شده خود است اما برخلاف سریال Girls که ذاتاً تلخ و تاریک بود، نبود آن تلخی باعث شده درون مایه در سریال Too Much برای مخاطب ناهماهنگ و گیج‌کننده به نظر برسد. این سریال نوآوری را کنار گذاشته و یکی پس از دیگری، به کلیشه‌ها تن داده است.