درخواست امنیتی ایران از کشورهای عضو شانگهای

آرمان امروز-سرویس دیپلماسی: وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در بیست و پنجمین اجلاس وزرای خارجه سازمان همکاری شانگهای سخنرانی کرد.
متن صحبت‌های وزیر خارجه ایران به این شرح است:
در آغاز، مایلم صمیمانه‌ترین قدردانی خود را از جمهوری خلق چین برای برگزاری این نشست مهم ابراز نمایم. امروز، بیش از هر زمان دیگر، سازمان همکاری شانگهای در صف مقدم به‌عنوان یک نهاد چندجانبه عمده قرار دارد که همکاری‌های منطقه‌ای و بین‌المللی را پیش می‌برد و با یک‌جانبه‌گرایی و تهدیدات نوظهور مقابله می‌کند.
اجازه دهید سخنان خود را با جلب توجه حضار به یک تحول عمیقاً نگران‌کننده در منطقه غرب آسیا آغاز کنم: اقدام تجاوزکارانه و حمله مسلحانه‌ای که توسط رژیم اسرائیل و ایالات متحده آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران صورت گرفت.
در ساعات اولیه بامداد جمعه، ۱۳ ژوئن، رژیم اسرائیل حملات وحشیانه تروریستی و نظامی را علیه کشور من آغاز کرد.
امروز وظیفه ماست که به‌عنوان اعضای سازمان همکاری شانگهای، آشکار و یکصدا سخن بگوییم — به‌عنوان صدای شناخته‌شده جهان جنوب.
ما باید نقش خود را به‌عنوان مدافعان حقوق بین‌الملل و چندجانبه‌گرایی ایفا کنیم و اصول بنیادین سازمان ملل، از جمله برابری حاکمیتی ملت‌ها و ممنوعیت توسل به زور را پاس بداریم.
در این چارچوب و بر اساس تصمیم شورای سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای (شماره ۲) مورخ ۷ ژوئن ۲۰۱۲، (بخش ۵، بند ۵.۲)، بدین‌وسیله به‌صورت رسمی از شورای سران سهش (سازمان همکاری شانگهای) درخواست می‌کنم که وضعیت تجاوز را در سریع‌ترین زمان ممکن مورد بررسی قرار داده و تصمیمی در جهت ارائه حمایت سیاسی لازم و سایر مساعدت‌های مرتبط به جمهوری اسلامی ایران اتخاذ نماید.
سازمان همکاری شانگهای که از ظرفیت‌های گسترده ژئوپلیتیکی، اقتصادی و انسانی برخوردار است، می‌تواند — و در واقع باید — نقش مرکزی در مقابله با تهدیدات نوظهور ایفا کند، به‌ویژه تروریسم دولتی، تجاوز نظامی، جنگ ادراکی و تحریم‌های یک‌جانبه.
امروز با پدیده‌ای پیچیده روبه‌رو هستیم: ادغام تروریسم دولتی، افراط‌گرایی، جنگ رسانه‌ای، تحریم‌های اقتصادی و تهدیدات سایبری — که همگی در خدمت طرحی برای تضعیف استقلال ملی، براندازی اراد ملت‌های مستقل و سلطه‌جویی بر منابع و سرنوشت کشورها به‌کار گرفته شده‌اند.
در برابر چنین واقعیت‌هایی، سازمان همکاری شانگهای باید موضعی فعال‌تر، مستقل‌تر و ساختاریافته‌تر برای مقابله با این تهدیدات اتخاذ کند. این سازمان باید نه‌تنها از منافع کشورهای عضو محافظت کند، بلکه الگویی از نظم منطقه‌ای مسئولانه، متوازن و مشارکتی نیز باشد.