نقد و بررسی بازی ایرانی Wizard of Legend 2

در دنیای بازی‌های ویدیویی، ساخت یک دنباله موفق همواره یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها برای توسعه‌دهندگان است. یک نسخه جدید از هر سری، باید به ریشه‌های خود وفادار بماند، اما همزمان به اندازه‌ای نوآوری و جسارت داشته باشد که وجودش را توجیه کند. Wizard of Legend 2، دنباله بازی روگ‌لایت محبوبی که در سال ۲۰۱۸ عرضه شد، دقیقاً در چنین جایگاه خطیری قرار گرفته، با این تفاوت که وظیفه ساخت آن از Contingent99 به Dead Mage، تیم خلاق پشت عنوان Children of Morta، محول شده است. این تغییر، خود به تنهایی نویدبخش دگرگونی‌های بزرگی بود و بزرگ‌ترین آن‌ها، جهشی تمام‌عیار از دنیای پیکسلی و دو بعدی به یک جهان سه بعدی با گرافیک Cel-shaded است. این بلندپروازی روی کاغذ تحسین‌برانگیز است؛ یک حرکت جسورانه که کمتر فرنچایزی در چنین مقیاسی آن را تجربه می‌کند. اما آیا Wizard of Legend 2 موفق می‌شود در این پوست‌اندازی، روح و هویت خود را حفظ کند؟

اولین چیزی که در Wizard of Legend 2 توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند، تغییر بنیادین در سبک بصری است. خداحافظی با هنر پیکسلی که به نوعی امضای نسخه اول بود و پا گذاشتن به دنیایی سه بعدی با استایل گرافیکی جدید، تصمیمی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. از این سو، مقایسه Wizard of Legend 2 با غول این ژانر، یعنی Hades، اجتناب‌ناپذیر است. از پرتره‌های شخصیت‌ها در منو و دیالوگ‌ها گرفته تا رابط کاربری و حتی زاویه دوربین ایزومتریک، همگی یادآور اثر تحسین شده استودیوی Supergiant Games هستند.

اما الهام گرفتن به خودی خود بد نیست؛ بسیاری از بازی‌های بزرگ بر دستاورهای پیشینیان خود متکی بوده‌اند. مشکل Wizard of Legend 2 در ذات این الهام‌گیری نیست، بلکه در عمق پیاده‌سازی آن است. بازی موفق شده ظاهر و پوسته‌ی زیبای یک روگ‌لایک مدرن را به ارث ببرد، اما در تزریق روح و شخصیتی که بتواند این هویت جدید را معنادار کند، ناکام مانده است. با این حال، این دنیای جدید از لحاظ بصری چشم‌نواز است، افکت‌های جادوها در محیط سه‌بعدی خیره‌کننده هستند و طراحی هنری محیط‌های بازی واقعاً زیباست. کم لطفی است اگر وضوح بصری در هرج‌ومرج مبارزات شلوغ را یک پیشرفت انکارناپذیر نسبت به نسخه اول ندانیم.

هسته اصلی گیمپلی و سیستم مبارزات Wizard of Legend 2 شایسته تحسین است. این بخش، جایی است که بازی می‌تواند خودی نشان دهد. مبارزات به طرز لذت‌بخشی سریع، روان و دقیق هستند. کنترل شخصیت، اجرای حرکات سریع (Dash) و ترکیب جادوها به صورت پشت سر هم، یک رقص مرگبار و هیجان‌انگیز را خلق می‌کند که با بیش از ۷۵ جادوی اصلی (Arcana)، دست بازیکن را برای خلق سبک‌های مبارزاتی متفاوت باز می‌گذارد. شما چهار اسلات برای جادوهای خود دارید: حمله پایه، حرکت سریع (Dash)، یک جادوی ویژه و یک جادوی قدرتمند (Signature). این سیستم به شما اجازه می‌دهد تا ترکیب‌های بی‌شماری را امتحان کنید. می‌توانید جادوگری باشید که کل قدرت‌هایش را از شعله‌های آتش می‌گیرد، یا یک استاد همه فن حریف که همزمان از عناصر زمین، الکتریسیته، یخ و آتش استفاده می‌کند.

برخلاف انتظارات برخی، سیستم جادوها به خوبی متعادل است و تقریباً هیچ جادویی وجود ندارد که کاملاً بی‌استفاده و ضعیف باشد. هر کدام کاربرد خاص خود را دارند و موفقیت شما بیش از آنکه به پیدا کردن یک جادوی بسیار خاص بستگی داشته باشد، به توانایی شما در ترکیب هوشمندانه آن‌ها و واکنش به موقع در میدان نبرد وابسته است. این حس قدرت و تسلط بر عناصر مختلف، بدون شک بهترین و لذت‌بخش‌ترین جنبه Wizard of Legend 2 است و می‌تواند بازیکن را پای تجربه بازی نگه دارد.

از منظر فنی، Wizard of Legend 2 یک تجربه پایدار و بهینه را ارائه می‌دهد و با پایداری قابل توجه‌ای اجرا می‌شود. حتی در شلوغ‌ترین لحظات که صفحه مملو از افکت‌ها، جادوها و تعداد زیادی از دشمنان است، نرخ فریم بالا حفظ می‌شود. علاوه بر این، زمان‌ بارگذاری به شکل چشمگیری کوتاه بوده و برای سفرهای سریع، هیچ صفحه لودینگی مشاهده نمی‌شود. با توجه به ماهیت سریع و پرتحرک مبارزات که نیازمند واکنش‌های آنی و جابه‌جایی‌های دقیق است، استفاده از کنترلر تجربه‌ای به مراتب روان‌تر را در مقایسه با ترکیب موس و کیبورد ارائه می‌دهد. با این وجود، یک مشکل فنی قابل توجه در نسخه کامپیوتر وجود دارد؛ گاهی اوقات بازی در تشخیص کنترلر متصل شده به سیستم با تاخیر عمل می‌کند و ممکن است بازیکن مجبور شود برای شناساندن آن به بازی، کنترلر را چند بار قطع و وصل کند.

متاسفانه حالت کوآپ چهار نفره بازی که به عنوان یکی از ویژگی‌های کلیدی این دنباله معرفی شد، در عمل مجموعه‌ای از تصمیم‌گیری‌های مدیریتی ضعیف و مشکلات فنی است که پتانسیل عظیم آن را به طور کامل از بین می‌برد. اولین و کشنده‌ترین ضربه، نبود سیستم Matchmaking است. در سال ۲۰۲۵، عرضه یک بازی با محوریت کوآپ که فاقد سیستم یافتن هم‌تیمی آنلاین یا حتی یک لابی برای جست‌وجوی بازیکنان دیگر باشد، عذر موجهی ندارد. بخش آنلاین بازی صرفاً به صورت دعوت از دوستان (Invite-only) کار می‌کند و از قابلیت Cross-play نیز خبری نیست. این یعنی اگر دوستی ندارید که همزمان با شما این بازی را روی همان پلتفرم خریده باشد، عملاً از تجربه مهم‌ترین ویژگی جدید این نسخه محروم خواهید بود، مگر این که روی یک دستگاه با چند کنترلر به صورت لوکال چندنفره بازی کنید. این محدودیت به تنهایی بخش بزرگی از جامعه بازیکنان بالقوه را حذف می‌کند.

اما مشکلات به همین‌جا ختم نمی‌شوند. فرض کنیم شما موفق شدید تیمی از دوستانتان را جمع کنید؛ اینجا با دومین مشکل بزرگ مواجه می‌شوید، یعنی سیستم لوت (Loot) ناعادلانه. آیتم‌ها، جادوها و طلا در بازی به صورت اشتراکی نیستند. این یعنی اگر یک نفر صندوقی را باز کند و آیتم داخل آن را بردارد، آن آیتم برای دیگران ناپدید می‌شود. این سیستم به راحتی می‌تواند منجر به رقابت ناسالم و نارضایتی در گروه شود و روح همکاری را که پایه و اساس یک تجربه کوآپ است، تضعیف کند. این مسائل، تجربه چندنفره بازی را از یک ماجراجویی هیجان‌انگیز به یک بخش ناقص و پر از ایراد بدل کرده است.

یک بازی روگ‌لایک با تکرار زنده است، اما این تکرار باید با تنوع و حس پیشرفت معنادار همراه باشد تا خسته‌کننده نشود. Wizard of Legend 2 در این زمینه نیز دچار لغزش می‌شود و پس از چند دور بازی، تکراری بودن دشمنان، باس‌فایت‌ها و محیط‌های جنگلی به شدت کاربر را آزار می‌دهد. شما در هر دور با همان جادوگران عنصری مشخص (آتش، یخ، زمین و…) مبارزه خواهید کرد و تنها ترتیب رویارویی با آن‌ها تغییر می‌کند. این امر باعث می‌شود که مبارزات با باس‌ها به سرعت جذابیت خود را از دست بدهند و به یک الگوی قابل پیش‌بینی تبدیل شوند. کمبود تنوع المان‌های تصادفی یا حتی تغییر در الگوهای حمله باس‌فایت‌ها، به شدت به ارزش تکرار بازی لطمه می‌زند.

این حس تکرار به ریتم داستان و شخصیت‌پردازی نیز سرایت کرده است. با وجود صداگذاری کامل (البته نه‌چندان سطح بالا) و طراحی هنری زیبا، داستان بازی به طرز ناامیدکننده‌ای بی‌روح است. شخصیت‌های همراه کاراکتر که در پایگاه اصلی یا در میان راه او حضور دارند، هرگز از سطح یک فروشنده یا راهنما فراتر نمی‌روند. دیالوگ‌های آن‌ها اغلب به توضیحات مکانیک‌های بازی یا جملات سطحی محدود می‌شود و هیچ‌گونه عمق یا شخصیت‌پردازی جذابی در آن‌ها دیده نمی‌شود. یعنی صرفاً برای خرید یک جادوی جدید یا ارتقای یک آیتم با شخصیت‌ها تعامل می‌کنید نه به این دلیل که به سرنوشت‌شان اهمیت می‌دهید.

این همان نقطه‌ای است که مقایسه با Hades بیش از هر جای دیگری به ضرر Wizard of Legend 2 تمام می‌شود. آن بازی نشان داد که چگونه یک روایت قوی و شخصیت‌های به یادماندنی می‌توانند هر دور از بازی را به تجربه‌ای منحصر به فرد تبدیل کنند. در مقابل، دنیای Wizard of Legend 2 مانند یک صحنه تئاتر زیبا اما خالی است؛ صحنه‌ای که مبارزات و حرکات زیبایی روی آن اجرا می‌شوند، اما هیچ داستانی برای گفتن ندارد.

برخلاف صداگذارای شخصیت‌ها که نتوانسته کمکی به جذابیت داستان کند، در بخش موسیقی و طراحی صدا، بازی عملکرد بسیار خوبی از خود نشان می‌دهد. موسیقی متن پویا و هیجان‌انگیز است و به خوبی با اتمسفر محیط‌های مختلف و ریتم مبارزات هماهنگ می‌شود. افکت‌های صوتی حملات و جادوها نیز به هر حمله، وزن خاصی می‌بخشند. این جزئیات صوتی، هیجان مبارزات سریع بازی را دوچندان می‌کنند. با این حال، گاهی اوقات به نظر می‌رسد که موسیقی در برخی لحظات کلیدی مبارزات، کمی با ریتم دیوانه‌وار اکشن ناهماهنگ است، اما مقابل کیفیت کلی این بخش، ایرادی جزئی به حساب می‌آید.

این بازی براساس کد ارسالی ناشر (Humble Bundle) و روی PC تجربه و بررسی شده است