حرکت در مرز خیر و شر | گزارشی از اجرای پرفرمنس «تلقین» در تماشاخانه کربن مشهد

به گزارش شهرآرانیوز، با تاریکی آغاز شد، اما نه در سکوت. موسیقی که در فضا پیچیده بود، بیشتر شبیه نفس کشیدنِ صحنه بود؛ و بعد، بدن‌ها آرام وارد میدان شدند؛ بی‌کلام، اما حاملِ معنا.

هر بازیگر، تکه‌ای از یک ذهنِ ناآرام بود. حرکت‌ها دقیق بودند که مردد بودن را تداعی می‌کرد؛ شبیه لحظه‌ای که نمی‌دانی پیش بروی یا بایستی. صحنه شبیه به فضایی درونی بود؛ گاهی ذهن، گاهی خواب، گاهی چیزی بین این دو. دیوار‌های عمودی خاکستری قدرت داشتند و می‌توانستند کسی را پنهان کنند یا به درون بکشند. گاه دستی از آن‌سوی دیوار بیرون می‌آمد، بی‌صدا و بی‌چهره، اما پر از اشاره.

حرکات بازیگران نه تکرارِ بی‌هدف، که تقلای مداوم برای تصمیم‌گیری بود. هر حرکت، انگار سؤالی بود از خود: «بمانم یا بروم؟»، «بپذیرم یا پس بزنم؟»، «اطمینان یا تردید؟».

موسیقی گاهی خودش را بیشتر نشان می‌داد، شبیه موجی در عمق. ریتم بدن‌ها با آن همراه می‌شد، یا گاه برعکس، با آن مقابله می‌کرد. در لحظاتی، همه‌چیز از معنا تهی می‌شد تا معنای تازه‌ای متولد شود.

اینجا خیر و شر، لباس نبود، اسم نبود، حتی اتفاق نبود؛ تمایل بود. حرکتِ پنهانی‌ای در بدن که به‌سختی می‌شد از آن فرار کرد.

تماشاگر کم‌کم خودش را در این جهان پیدا می‌کرد؛ بدون این‌که دقیقاً بداند کجاست، یا چه کسی ا‌ست؛ و وقتی اجرا به پایان رسید، هیچ نتیجه‌ای اعلام نشد. فقط یک حس مانده بود؛ حسِ درگیر بودن با چیزی که هنوز تمام نشده

و این، تلقین بود.

 سومین دوره اجرای نمایش «تلقین» قرار است در تماشاخانه کربن به صحنه برود. در ادامه، گفت‌وگوی ما با عوامل این نمایش را می‌خوانید.

احسان دبیر، کارگردان پرفرمنس «تلقین»:

با هنرمندان نوجوان، فضای جدیدی در تئاتر شهر مشهد ساختیم

گروه اجرایی «تلقین» متشکل از نوجوانان علاقه‌مند و پرتلاش بود که نزدیک به یک سال برای شکل‌گیری این اثر تمرین کردند. نخستین اجرای عمومی نمایش در تماشاخانه مایان مشهد روی صحنه رفت و با استقبال چشم‌گیر مخاطبان مواجه شد. در ادامه، این نمایش در جشنواره استانی خراسان رضوی شرکت کرد و موفق به دریافت جوایز متعددی از جمله بهترین کارگردانی، طراحی لباس، بازیگری و اثر منتخب شد.

پرفرمنس «تلقین» پس از موفقیت‌های استانی، به‌عنوان یکی از آثار منتخب به چهل‌وسومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر راه یافت و در بخش «دیگرگونه‌های اجرایی» به عنوان یکی از برترین آثار این بخش معرفی شد. فرم اجرایی این اثر در کشور کم‌سابقه بوده و همین تفاوت موجب جلب توجه هیأت داوران و مخاطبان حرفه‌ای تئاتر شده است.

دور دوم اجرای پرفرمنس «تلقین» در شهر تهران و با تهیه‌کنندگی سام درخشانی در تماشاخانه هما برگزار شد. آقای درخشانی پس از تماشای اثر، حمایت خود را بدون هیچ چشم‌داشتی اعلام کردند و با نگاهی دقیق و مشوقانه، ما را برای اجرای عمومی در تهران همراهی نمودند. این حمایت، انگیزه ما را دوچندان کرد.

باور دارم که هنرمند پیش از هرچیز باید در شهر خود بدرخشد. با وجود فرصت‌هایی که در تهران فراهم است، مشهد را فراموش نمی‌کنم و همواره خود را موظف به ادای دین به زادگاه هنری‌ام می‌دانم. ترجیح می‌دهم به‌صورت هم‌زمان در هر دو شهر فعالیت داشته باشم و مسیر پیشرفت را با حفظ ریشه‌های خود ادامه دهم.

زهرا غلام‌پور بازیگر پرفورمنس «تلقین»:

با تلاش و حمایت‌های بی‌دریغ، در این گروه نوجوانان خوش درخشیدیم

قبل از پیوستن به گروه، چند سالی در آموزشگاه بازیگری آموزش دیدم و تجربه کسب کردم. پس از آشنایی با آقای احسان دبیر، در چند نمایش به عنوان فرم بازی کردم و با تلاش و حمایت او توانستم وارد گروه پرفورمنس «تلقین» شوم.

با راهنمایی‌هایی این کارگردان هر روز با انرژی زیاد تمرین می‌کردیم و ایمان داشتیم تلاش‌هایمان نتیجه خواهد داد. پس از تمرین‌های طولانی، اولین اجرای عمومی ما در مشهد با استقبال خوب مخاطبان روبه‌رو شد و سپس در جشنواره استانی و فجر موفق به کسب افتخاراتی شدیم.

ما نوجوانان هم‌سن و سال بودیم و همین موضوع باعث شد ارتباط و همدلی زیادی بین ما شکل بگیرد. در کنار هم تمرین می‌کردیم، به هم کمک می‌کردیم و همیشه از یکدیگر حمایت داشتیم.

این نمایش به نوعی نمایش تلقین ذهن است؛ هر آنچه در ذهن بکاریم، همان را در زندگی واقعی تجربه می‌کنیم. مثلاً من خودم نوجوانی پر از هدف و آرزو هستم و باور دارم مثبت اندیشیدن، اتفاقات خوب را به دنبال دارد. اجرای این نمایش برای من فرصتی بود تا زندگی روزمره را عمیق‌تر درک کنم و باور دارم که تلاش و امید کلید موفقیت ماست.

 جواد نورایی، بازیگر پرفورمنس «تلقین»:

ارتباط ما آقای دبیر فراتر از رابطه کارگردان و بازیگر است

پس از دریافت پیام دعوت برای حضور در کار «تلقین» در تست شرکت کردم و قبول شدم. این نخستین تجربه حرفه‌ای من بود و بازی در این نمایش افتخار بزرگی در کارنامه هنری من است.

بعد از یک سال و نیم تمرین و اجرا، افتخار داریم که در جشنواره‌های استانی و بین‌المللی حضور داشته باشیم و این موفقیت‌ها را به دست آوریم. همه این دستاورد‌ها را مدیون همدلی و پشتکار گروه می‌دانم. بچه‌ها با انگیزه و همکاری مثال‌زدنی کنار هم بودند و همین اتحاد باعث شد «تلقین» به دور سوم اجرا در شهر مشهد برسد.

ارتباط ما با آقای دبیر فراتر از رابطه کارگردان و بازیگر است؛ مثل دوستی و رفاقت است که این موضوع به کیفیت کار بسیار کمک کرده است. حدود ۴۰ شب در تهران روی صحنه بودیم که تجربه‌ای بسیار ارزشمند و متفاوت بود. حمایت تهیه‌کننده آقای سام درخشانی نیز انگیزه ما را دوچندان کرد. نمایش «تلقین» بازتابی از مبارزه خیر و شر و تاثیر افکار مثبت و منفی بر زندگی انسان است. ما به مخاطب نشان می‌دهیم که همه چیز در ذهن انسان شکل می‌گیرد و افکار ما آینده و زندگی‌مان را می‌سازند.

صادق حمیدی، بازیگر پرفرمنس «تلقین»:

«تلقین» بر بازی با بدن تمرکز دارد و فاقد دیالوگ است

ابتدا فکر نمی‌کردم وارد این مسیر شوم، اما دوستی‌ام با آقای احسان دبیر سبب شد به این حوزه جذب گردم. در ابتدا نمایشی به من معرفی شد که آن را جدی دنبال نکردم، اما پس از اجرای اولین نمایش، روند همکاری ادامه یافت و نمایش‌های دوم و سوم نیز به دنبال آن آمدند؛ به این ترتیب مسیر فعالیت حرفه‌ای من در حوزه پرفرمنس شکل گرفت.

ما در مشهد تصمیم گرفتیم پرفرمنس را به‌صورت جدی جا بیندازیم و این مسیر را تا جشنواره استانی و جشنواره فجر ادامه دادیم. در حال حاضر نیز در نظر داریم در جشنواره‌های بین‌المللی حضور پیدا کنیم.

هنگامی که روی صحنه می‌آیم، حس عجیبی دارم؛ احساسی خنثی که نه خوشحالی است و نه غم، گویی خود را گم کرده‌ام و نقش یا سایه نقش را ایفا می‌کنم. این حس خنثی زمانی شکل می‌گیرد که با بازیگر مقابل چالش دارم؛ او را می‌بینم، اما هنوز نمی‌دانم چه احساسی باید نسبت به او داشته باشم. این احساس به تدریج در طول اجرا تغییر می‌کند و من در نمایش بیشتر خود را پیدا می‌کنم.

«تلقین» بر بازی با بدن تمرکز دارد و فاقد دیالوگ است. ما با حرکات بدن، احساسات و مفاهیم خود را منتقل می‌کنیم که این سبک، فرم جدید و جذابی برای مخاطب محسوب می‌شود.

علاقه‌مندان می‌توانند برای خرید بلیت این نمایش به سایت گیشات مراجعه کنند.