“آیا ندای گرسنگان را نمی‌شنوید؟ به بدن‌های ضعیف و نحیفشان نگاه نمی‌کنید؟ به استخوان‌هایی که فقط پوست نازک روی آن‌ها را پوشانده است؟ کجا هستید ای امت دو میلیارد نفری مسلمان؟”.
“روز حساب که درباره برادرانتان که از گرسنگی مرده‌اند از شما پرسیده شود، به کجا فرار خواهید کرد؟ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «کسی که شب را سیر بخوابد و همسایه‌اش گرسنه باشد و او بداند، مؤمن نیست.» حالا اگر کسی از گرسنگی بمیرد، چه؟ آیا از روز محشر نمی‌ترسید؟”.
“این تنها یکی از صدها حدیثی است که به وحدت و برادری دعوت می‌کند، چه برسد به آیات بزرگ قرآن که به همبستگی، مهربانی و رحمت فرا می‌خواند. این‌ها حرف‌های بی‌اهمیت یا کارهای مستحب نیست، بلکه از اصول و پایه‌های دین بزرگ اسلام هستند”.
“بعد از این، ای امت من، وقتی می‌بینیم صهیونیست‌ها به مسجد الاقصی اهانت می‌کنند، شرک و گمراهی را به حرم پاک رسول خدا وارد می‌کنند و بر خاک مقدسی که خدا پاک و مقدسش کرده رقص می‌کنند، چه باید کرد؟”.
“می‌دانم که فقط کسانی که هنوز وجدان دارند به کلمات من توجه خواهند کرد، اما کسانی که قلب‌شان سنگ شده چگونه می‌توانند به سخنان من گوش دهند، در حالی که به فریاد و ناله کودکان گرسنه و بی‌خانمان و آن‌های رنگ‌پریده‌ای که هر روز جلوی چشم جهان می‌میرند توجه نکرده‌اند؟ نه به خاطر چیز دیگر، بلکه فقط به خاطر اینکه دنبال تکه نانی برای سیر کردن خود و فرزندان شهیدشان از گرسنگی هستند”.
“در غزه، دردهایی هست که درمان نمی‌شوند، زخمی که التیام نمی‌یابد، اشکی که قطع نمی‌شود و غمی که از بین نمی‌رود؛ پس بعد از این، ای امت اسلام، چه باید کرد؟
انتهای پیام/
source