به نظر می‌رسد رویای توسعه‌طلبانه اسرائیل برای دو میلیارد مسلمان، فقط تیتری است که باید از کنارش گذشت.
این سکوتی کرکننده است، به خصوص پس از جنایات فاجعه‌بار در نوار غزه. بمباران رژیم صهیونیستی در غزه در کمتر از دو سال جان بیش از ۶۰ هزار فلسطینی را گرفته است که بیشتر آنها زن و کودک هستند. خانه‌ها، بیمارستان‌ها و مساجد به ویرانه تبدیل شده‌اند. با این حال، حتی با وجود این قتل عام آشکار، بیانیه تحریک‌آمیز نتانیاهو نتوانست خشم مسلمانان را برانگیزد.
تاج و تخت اعراب بر جان فلسطینیان
حقیقت تلخ است. مسلمانان عادی اعتماد خود را به رهبری عرب از دست داده‌اند. در سراسر منطقه، رهبران و پادشاهان بیشتر نگران حفظ تاج و تخت خود هستند تا دفاع از فلسطین. بسیاری نیز آشکارا از طریق معاملات امنیتی مخفی، تجارت و حتی توافقات عادی‌سازی با تل آویو همکاری می‌کنند. برای آنها، تایید غرب و بقای رژیم صهیونیستی بسیار ارزشمندتر از خون فلسطینیان است.
فلسطین آزاد به معنای یک همسایه دموکراتیک است و این دقیقا همان چیزی است که دیکتاتورهای عرب از آن وحشت دارند. ایده انتخاب رهبران خود توسط فلسطینیان و شکل دادن به سرنوشت خود، کابوسی برای حاکمانی است که از گسترش دموکراسی در مرزهای خود می‌ترسند. آنها معتقدند که بهتر است اجازه دهند اسرائیل این احتمال را از بین ببرد تا اینکه خودشان را در معرض خطر سقوط قرار دهند.
چرا مردم سکوت کرده‌اند؟
چرا گروه‌های مسلمان از حاکمان خود سرپیچی نمی‌کنند؟ سرکوب در بیشتر جهان عرب شدید است. مخالفت قبل از اینکه قدرت بگیرد، سرکوب می‌شود. کسانی که جرات اعتراض دارند، با خطر زندان، تبعید یا بدتر از آن مواجه می‌شوند.
به این موارد، چندپارگی جهان اسلام را اضافه کنید. رقابت‌های فرقه‌ای، شکاف‌های ملی‌گرایانه و فقدان یک رهبری متحد، مسلمانان را قادر به اقدام جمعی نکرده است. زمانی، فلسطین می‌توانست میلیون‌ها نفر را از جاکارتا تا کازابلانکا متحد کند. امروزه، بحران‌ها و اختلافات داخلی، آرمان فلسطین را در خود غرق کرده است.
بدتر از همه، حس درماندگی به وجود آمده است. پس از دهه‌ها اشغال و وعده‌های شکسته، بسیاری از مسلمانان احساس می‌کنند که صدایشان هیچ تاثیری ندارد. فاجعه فلسطین در سر و صدای بحران‌های جهانی عادی شده است.
بی تفاوتی؛ چراغ سبزی برای اسرائیل
این بی‌تفاوتی خطرناک است. نتانیاهو و حامیانش نظاره‌گر هستند. هر سکوت به قتل عام‌ها، هر شانه بالا انداختن در برابر لفاظی‌های توسعه‌طلبانه، به عنوان چراغ سبز تلقی می‌شود. پیامی که آنها دریافت می‌کنند واضح است: جهان اسلام ممکن است در فضای مجازی خشمگین شود، اما در واقعیت مقاومت نخواهد کرد. بنابراین، اسرائیل با جسارت بیشتری پیشروی می‌کند.
سکوت در مورد دیدگاه «اسرائیل بزرگ» نتانیاهو فقط مربوط به فلسطین نیست. این نشان دهنده یک بحران عمیق‌تر در جهان اسلام یعنی از دست دادن وحدت، شجاعت، و شفافیت اخلاقی است. اگر مسلمانان نتوانند علیه پاکسازی قومی فلسطینی‌ها که هرروز شاهد آن هستند، تجمع کنند، پس برای چه می‌توانند تجمع کنند؟
فلسطین زمانی قلب وجدان مسلمانان بود. این مسئله‌ای بود که از مرزها و ایدئولوژی‌ها فراتر رفت. امروز، به هشتگ‌ها و بیانیه‌های توخالی تقلیل یافته است. هر چه این بی‌تفاوتی بیشتر ادامه یابد، نه تنها فلسطین، بلکه اعتبار جهان اسلام نیز بیشتر آسیب خواهد دید.
اکنون مسلمانان می‌توانند صدای خود را از طریق بسیج اجتماعی، فشار بر حاکمان خود و از طریق کمپین‌های همبستگی جهانی که فلسطین را در وجدان جهان زنده نگه می‌دارد، بلند کنند. اما این امر به شجاعت، فداکاری و بیداری نیاز دارد که مدت‌ها به تاخیر افتاده است.
انتهای پیام/
https://taghribnews.com/vdch-6n-i23n6vd.tft2.html
source