در سالهای نه چندان دور، شاهد انتشار عناوین مختلفی در سبک مخفیکاری بودیم؛ بازیهایی که برای بسیاری از گیمرهای قدیمی جذاب بودند و المانهای جدیدی را پایهگذاری کردند. اما در سالهای اخیر بازیهای این سبک به تدریج محو شدهاند.
اکنون در سال ۲۰۲۴ به نظر میرسد که سبک مخفیکاری تنها شبحی از دوران موفق گذشته خود است. این ژانر زمانی با فرنچایزهای Metal Gear Solid ،Splinter Cell ،Dishonored و Hitman در دوران اوج خود قرار داشت. حال سوالی که مطرح میشود این است که چه اتفاقی برای این سبک دوست داشتنی رخ داده است؟ خوشبختانه در آینده شاهد انتشار ریمیک عناوین Splinter Cell و Metal Gear Solid 3 خواهیم بود و جای امیدواری برای احیای این ژانر وجود دارد، اما چرا دیگر آیپیها و بازیهای جدید مخفیکاری ساخته نمیشوند؟
دوران طلایی بازیهای مخفیکاری
سبک مخفیکاری در سال ۱۹۹۸ با Metal Gear Solid کار خود را آغاز کرد. این مجموعه که توسط هیدئو کوجیما خلق شده است، بازیکنان را با رویکردی آشنا کرد که بر اجتناب از مبارزه رودررو با دشمنان تأکید داشت.
این بازی زمینه را برای دیگر آثار کلاسیک مخفیکاری مانند سری Hitman ،Splinter Cell و Dishonored فراهم نمود. در آن زمان، اساس و پایه ژانر مخفیکاری در مورد برنامهریزی و صبر کردن بود و بسیاری از بازیکنان طرفدار چالش مبنی بر عبور از دشمنان و اتمام مراحل بدون دیده شدن بودند و از روشهای خلاقانهای استفاده میکردند.
عناوینی مانند Splinter Cell و Hitman: Silent Assassin به نمونههای نمادین این سبک تبدیل شدند و هر کدام ویژگیهای خاص خود را در گیمپلی مخفیکاری ارائه کردند. در اواخر دهه ۲۰۰۰ و اوایل دهه ۲۰۱۰، بازیهای مخفیکاری با معرفی المانهای جدید احیا و بهروز شدند.
سری Dishonored به بازیکنان این امکان را میدهد که بین مخفیکاری و اکشن یکی را انتخاب کنند و به ریشههای این ژانر بازگردند. بازیهای ترسناکی مانند Alien: Isolation و Outlast نیز با نشان دادن اینکه مخفیکاری و پنهان شدن برای زنده ماندن تا چه حد مهم هستند، عناوین مخفیکاری را تا حدودی احیا کردند.
کاهش محبوبیت بازیهای مخفیکاری
افول ژانر مخفیکاری را میتوان به چند عامل نسبت داد. یک مشکل بزرگ این است که بسیاری از بازیهای امروزی، مخفیکاری را فدای صحنههای اکشن بیشتر میکنند. حتی بازیهایی که به عنوان «مخفیکاری» نامگذاری شدهاند، اغلب مدتی بعد از مقدمه، به یک عنوان اکشن شوتر تبدیل میشوند. تاکید گیمپلی از استراتژیهای مخفیکاری به هجوم بردن و تیراندازی تغییر کرده و مخفیکاری تقریباً فراموش میشود.
اگر به بازیهای جدید سری Assassin’s Creed نگاه کنید، میبینید که آنها برخی از ویژگیهای مخفیکاری را حفظ کردهاند، اما در عین حال بازیکنان را به سمت مبارزه و کشتارهای پر زرق و برق سوق میدهند. از بین بردن اهداف بدون ایجاد سر و صدا، تقریباً جای خود را به اکشن و مبارزات همه جانبه داده است.
نسل جدید اغلب به بازیهای اکشن محور پر هیجان علاقه دارند و ناشران به خوبی متوجه این موضوع هستند. گیمرهای نسل جدید دیگر حوصله برنامهریزی دقیق برای نابودی مخفیانه اهداف را ندارند. میتوان گفت یکی از غمانگیزترین چیزها پیرامون محو شدن این ژانر، کمبود بازیهای مخفیکاری خالص است. در سال ۲۰۲۴ به ندرت عناوینی وجود دارد که صرفاً بر روی مخفیکاری محض تمرکز داشته باشند.
در حالی که بازیهای این سبک طی سالهای اخیر کاهش یافتهاند، المانهای مخفیکاری در ژانرهای دیگر خود را نشان میدهند. در حال حاضر بسیاری از عناوین با بودجه کلان با المانهای مخفیکاری ترکیب میشوند تا تنوع بیشتری ایجاد کنند. بازیهایی مانند Far Cry و Metal Gear Solid 5: Phantom Pain به بازیکنان این امکان را میدهند که بین مبارزه مستقیم یا مخفیکاری انتخاب کنند و مخفیکاری را به ابزاری برای غنیسازی گیمپلی کردهاند. اما حتی با این تغییرات، تجربه مخفیکاری خالص بخشی از درخشش خود را از دست داده است. جابهجایی بی سر و صدا در مراحل بدون دیده شدن و درگیری مستقیم با دشمنان، چالش و لذت خاصی را در مخاطبان ایجاد میکرد.
بازیهای مخفیکاری مستقل میتوانند این ژانر را نجات دهند
در حالی که بازیهای AAA با بودجه کلان از مخفیکاری صرف فاصله گرفتهاند، توسعهدهندگان مستقل از این ژانر به خوبی استقبال نموده و آن را اصلاح کردهاند. این توسعهدهندگان بدون فشارهای تجاری از سوی ناشران، تجربیاتی ارائه میدهند که به ماهیت ژانر وفادار میمانند.
از بازیهای خوب مخفیکاری مستقل میتوان به آثاری مانند Mark of the Ninja و Aragami اشاره کرد. این بازیها برای زنده نگه داشتن این ژانر و وفادار ماندن به مکانیکهای اساسی مخفیکاری، شایسته احترام هستند. همچنین یک بازی مستقل به نام Winter Embers وجود دارد که به شدت از سری Thief الهام گرفته است.
بسیاری از بازیهای مستقل اغلب به محیطها و ایدههای جدید میپردازند و دید تازهای را به بازیهای مخفیکاری میآورند که در عناوین بزرگ AAA دیده نمیشوند. توسعهدهندگان مستقل با عبور از محدودیتها، نشان میدهند که همچنان مخاطبان تشنه ماجراجوییهای مخفیانه هستند.
این سوال مطرح میشود که آیا سبک مخفیکاری در حال انقراض است؟ خیر، زیرا هنوز روزنهای از امید وجود دارد. هیدئو کوجیما بازی جدیدی به نام Physint را در دست توسعه دارد که گیمپلی آن مبتنی بر مخفیکاری و جاسوسی است. علاوه بر این، یوبیسافت روی Splinter Cell Remake و کونامی روی ریمیک MGS3 کار میکند که ممکن است ایدههای جالبی برای خود داشته باشند.
source