«آرمان امروز» در گفت‌وگو با رئیس جامعه حرفه‌ای هتلداران ایران بررسی می‌کند؛
آرمان امروز- رها معیری: شهرهای ایران با موج بزرگی از سفر مواجه است و سفرهای نوروزی از هفته آینده آغاز می شود. تقریبا همه شهرهای کشور میزبان گردشگران نوروزی خواهند بود و این امر می تواند ظرفیت بلقوه از نظر بازیابی روحی و جسمی برای مردم ایران در آستانه آغاز سال جدید به حساب بیاید. اما سوال اصلی که قشر متوسط و ضعیف جامعه که قصد سفر را هر ساله درگیر می کند این است که «در کجا اقامت داشته باشیم؟» در شرایطی که لازمه یک سفر خوب و کیفی، اقامت در هتل های مناسب و با کیفیت است، بنا به تجارب سال گذشته اقامتگاه های ارزان قیمت از قبیل مهمانسراهای کیفیت پایین و خانه های اجاره ای و در نهایت هتل های یک و دو ستاره انتخاب بسیاری از مردم ایران بوده و بسیاری دیگر هم توان پرداخت این هزینه ها را ندارند و به چادرخوابی یا خودرو خوابی روی می آورند. سال گذشته، رحمت الله رفیعی، رئیس انجمن دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی اعلام کرد که «فقط هتل‌های ۴ و ۵ ستاره لاکچری در برخی نقاط پر شدند و هتل‌های ۳ و ۴ که متعلق به طبقه متوسط بود خالی ماند.» در شرایطی که وزارت میراث فرهنگی و گردشگری در دولت قبل با افتخار از پراکندگی سفر و حجم بالای سفرها به مناطق جنوبی ایران سخن می گفت که این موضوع را فراموش کرده بودند که به دلیل گرمای هوا و کاهش بارندگی بهاری در این مناطق، مردم بیشتر به سمت جنوب برای سفر و اقامت در چادر علاقه مند بودند. طبق برآورد کارشناسان، از ۳۰ تا ۳۵ میلیون نفری که در نوروز امسال به سفر می روند، حدود ۴میلیون نفر از هتل استفاده می کنند.
دولت ها مقصر افزایش نرخ هتل
برای بررسی بیشتر این موضوع، جمشید حمزه‌زاده، رئیس جامعه حرفه‌ای هتلداران ایران در گفت‌وگو با «آرمان امروز» می گوید: از نظر علمی، اقامتگاه‌های رسمی و به خصوص هتل، یکی از ارکان اصلی سفر است و معمولاً سفر و کیفیت آن را زمانی که می خواهند تعریف کنند، در درجه اول با هتل مد نظر قرار می گیرد، متاسفانه در کشور ما هتلداران با مشکلات عدیدهای مواجه هستند که این مشکلات باعث افزایش هزینه هتل‌ها برای اقامت مسافران داخلی شده است. هر چند که این هزینه ها برای مسافران خارجی به نوعی در حد رایگان تعریف می‌شود، چون اقامت در هتل‌های ۵ ستاره ۳۰ تا ۴۰ دلار است، اما این مبلغ برای میلیون ها نفر از مسافران داخلی به نوعی دست نیافتنی محسوب می شود.
به عتقاد من یکی از عواملی که باعث افزایش هزینه هتل برای مسافران داخلی شده است، دولت‌ها بوده اند. به عنوان مثال قیمت برق برق طی ماه های گذشته (برای حق ترانزیت) چند برابر شده است، درصورتی که حق ترانزیت جز وظایف دولت است، در شرایطی که انتقال خطوط برق برای هتل‌ها و بخشی از صنایع نباید تعریف شود. همچنین یکی از نارضایتی های بزرگ مسافران، ۱۰ درصد مالیات برارزش افزوده است که دولت آن را از هتل ها می گیرند و هتل ها نیز از مسافران، و این موضوع باعث نارضایتی مسافران شده است. هزینه های حامل های انرژی بسیار بالاست. هزینه های بیمه مثلاً ما ۳۰ درصد از حقوق یک کارمند را فقط باید به تامین اجتماعی بدهیم به عنوان بیمه کارکنان، همه این هزینه های سرسام آور موجب می شود که هزینه های اقامت در هتل افزایش پیدا کند و همین افزایش هزینه‌ها، اقامت در هتل را برای قشر متوسط و ضعیف جامعه به یک رویای لاکچری تبدیل کرده است.
سفر ملالت آور برای قشر متوسط و ضعیف
ما مردمی خسته هستیم، از لحاظ روحی و جسمی به سفر نیاز دارند و اصلا سفر در فرهنگ ایرانیان بوده و هست، اما وقتی سفر به چادرخوابی و خودروخوابی ختم بشود، نباید انتظار سفری لذت بخش همراه با استراحت را داشت و همین امر موجب افزایش خستگی بیشتر می شود، چون خانواده ایرانی نیاز به سفر دارد، اما وقتی در چادر یا خودرو (زیر آفتاب و باران) روزهای سفر را سپری می کنند، این موضوع به یک رفع تکلیف ملالت آور تبدیل خواهد شد، در شرایطی که فلسفه سفر، بازتوانی جسمی و روحی است. حمزه زاده با تایید این موضوع خاطرنشان می کند: هزینه های یک هتل، بنا به هزینه های ماهیانه آن تعریف می شود و ما هرچقدر بتوانیم هزینه های جاری و تمام شده هتل ها را کاهش دهیم در حقیقت به مردم کمک کرده ایم که سفری دلچسب و آرامش بخش تر داشته باشند. اگر دولت هزینه های جاری هتل ها را کاهش بدهد، مردم ارزانتر از هتل ها خدمات می گیرند. قطعا کارمندی که در هتل خوب ۳ یا ۴ ستاره تعطیلات را سپری کرده یا کارمندی که در خودرو یا چادر خوابیده، آمادگی بدنی بیشتری برای آغاز سال کاری جدید دارد و همین موضوع به دولت نیز کمک خواهد کرد، چون راندمان فکری و جسمی نیروهایش پس از استراحت یک هفته ای و خلق خاطرات خوب، افزایش پیدا می کند. ما بارها با دولت و نمایندگان مجلس برای کاهش نرخ هزینه های هتل ها که در جهت کاهش نرخ تمام شده برای مردم صحبت کرده‌ایم، ولی تا کنون اتفاق مثبتی رخ نداده است. بیش از ۹۰ درصد مردم ما، توان اقامت در هتل های ۴ یا ۵ ستاره را ندارند. این موضوع باعث شده که هم به مردم آسیب وارد شود و هم به هتل داران. آسیبی که به هتلداران می رسد، آنها ورشکست می شوند وقتی اتاق هایشان خالی بماند و مردم نیز در سفر باید در چادر بخوابد که از نظر بهداشتی صفر است و امنیت ندارد. در حالی که بهترین هتل ها را داریم و از نظر اقتصادی کشور ما قادر است بهترین رفاه اجتماعی را برای مردم ایجاد کند. کشوری مانند ترکیه معافیت‌های ۱۰۰ درصدی مالیاتی، تسهیلات کم بهره، معافیت‌های بیمه ای را برای هتل داران اعمال می کند و آنها نیز برای مردم، هزینه ها را پایین می آورند، درصورتی که بیشترین حوزه گردشگری ترکیه از توریست های خارجی است، اما برای مردم خود نیز هزینه هتل ها را پایین آورده تا هیچ شهروند ترکیه ای در سفر بدون هتل و اقامتگاه خوب نباشد. تا زمانی که بسته ها و مشوق های حمایتی به هتل ها در نظر گرفته نشود، هزینه هتل ها نیز کاهش پیدا نمی کند. هتل دار، هزینه های جاری خود را از مسافران باید بگیرد (تحت عنوان قیمت اتاق) پس طبیعی است که هزینه های اقامت در هتل ها بالا باشد. دولت ها در بحث گرانی هتل‌ها به شدت تاثیر مستقیم قرار دارند.
حمزه زاده در ادامه می افزاید: «ما بارها در حوزه هتلداران حرفه ای اعلام کرده ایم که آمادگی این موضوع را داریم که برای ارزان‌سازی سفر و ایجاد سفرهای همگانی و ارزان قیمت با رعایت و حفظ «کیفیت»، تا ۴۰ درصد در فصول مختلف تخفیف بدهیم، به شرط آنکه دولت هم پای کار بیاید و مجموعه وزارتخانه ها به هتل ها کمک کنید. به کیفیت اشاره کردم چون کیفیت در هتلداری بسیار مهم است، اینکه قیمت ها را کاهش دهیم و کیفیت خدمات هم روند کاهش داشته باشد، این امر بازهم بی فایده است.»
او باور دارد که سفر حق مردم است و آحاد مردم شایستگی این را دارند که از بهترین هتل‌ها استفاده کنند، و در عین حال می افزاید: «ولی با شرایط اقتصادی و تورم امروز واقعاً جیب بسیار زیادی از جمعیت ایران، اجازه نمی‌دهد که آنها به هتل بروند. این یک واقعیت آسیب‌زا است و در این سیکل معیوب هم هتلداران آسیب می بینند و هم مردم، پس نیاز به جلسات ما با دستگاه های مربوطه است به تصمیم منطقی و عملیاتی در این حوزه برسیم. ما جامعه هتلداران آمادگی ۱۰۰درصدی را داریم که این همکاری صمیمانه را در جهت کاهش هزینه‌های سفر با دولت داشته باشیم.»
source