آرمان امروز- گروه سیاسی: مسعود پزشکیان در سال ۱۴۰۳ به عنوان چهره برجسته سیاست ایران مطرح شد. روند ورود او به رقابت‌های انتخاباتی، پیروزی در انتخابات و تشکیل دولت جدید، همگی نشان‌دهنده تحولی غیرمنتظره در فضای سیاسی کشور بودند.
حضور پزشکیان در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ برای بسیاری از تحلیلگران غافلگیرکننده بود. او که در انتخابات مجلس رد صلاحیت شده بود و در سال ۱۴۰۰ نیز از رقابت‌های ریاست‌جمهوری کنار گذاشته شد، کمتر به عنوان گزینه‌ای جدی در این دوره در نظر گرفته می‌شد. حتی اصلاح‌طلبان در ابتدا حمایت جدی از او نداشتند و در جریان انتخابات ۱۴۰۰، نامزدهای دیگری مانند عباس آخوندی و اسحاق جهانگیری را مطرح کرده بودند. اما پس از اعلام گزینه‌های تأیید شده توسط شورای نگهبان، پزشکیان تنها نامزد مورد حمایت اصلاح‌طلبان شد.
آذری زبانان نیز که در استان‌های مختلف کشور پایگاه رأی گسترده‌ای دارند، به حمایت از او پرداختند. با این حال، در مرحله نخست انتخابات، رقابت میان او و دیگر نامزدها همچنان فشرده بود. افرادی مانند سعید جلیلی و محمدباقر قالیباف نیز در برخی حوزه‌ها آرای قابل‌توجهی کسب کردند. اما پس از مشخص شدن نتایج اولیه و راه‌یابی پزشکیان به دور دوم، فضا تغییر کرد و حمایت‌های گسترده‌ای از سوی گروه‌های مختلف به سمت او جلب شد.
پیروزی پزشکیان در دور دوم انتخابات، نقطه عطفی در فضای سیاسی کشور محسوب می‌شد. بسیاری از مردم و تحلیلگران این پیروزی را ناشی از دو عامل اصلی می‌دانستند: نخست، وعده‌های انتخاباتی او که با خواسته‌های بخش زیادی از جامعه همخوانی داشت و دوم، عدم تمایل بسیاری از رأی‌دهندگان به پیروزی رقیب او.
دولت جدید پزشکیان نیز با ترکیب متفاوتی از مدیران و برخی چهره‌های مخالف خود، نشان‌دهنده رویکردی تازه در سیاست ایران بود. این انتخاب‌ها، همراه با شعارهای خاص او و نحوه تعاملش با نهادهای مختلف، باعث شد که دوره ریاست‌جمهوری او به عنوان یکی از مهم‌ترین تحولات سیاسی سال ۱۴۰۳ شناخته شود.
ویژگی‌های شخصیتی و مدیریتی پزشکیان نیز در این مسیر نقش مهمی ایفا کردند. پاکدستی، سطح سواد بالا، تجربه سیاسی و مدیریتی او، و همچنین شناخت خوب از حوزه‌های مختلف، باعث شد که بتواند اعتماد بخش وسیعی از مردم را جلب کند. تعامل او با نهادهای حکومتی و بهره‌گیری از تجربیات منطقه‌ای و بین‌المللی نیز از جمله عواملی بود که نقش مهمی در شکل‌گیری دولت جدید ایفا کردند.
در مجموع، انتخابات ۱۴۰۳ و روند پیروزی پزشکیان، یکی از مهم‌ترین رویدادهای سیاسی ایران در سال ۱۴۰۳ محسوب می‌شود. نحوه ورود او به رقابت‌ها، حمایت‌هایی که دریافت کرد، پیروزی غیرمنتظره و ترکیب دولت جدید، همگی از جمله مسائلی هستند که این چهره را به مهم‌ترین شخصیت سیاسی سال تبدیل کردند. ادامه این روند و میزان موفقیت او در تحقق وعده‌هایش، موضوعی است که در ماه‌های آینده بیشتر مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت.
اسماعیل دوستی، فعال سیاسی به روزنامه آرمان امروز گفت: با گذشت چند ماه از آغاز به کار دولت مسعود پزشکیان، ارزیابی عملکرد این دولت با نظرات متفاوتی همراه بوده است. برخی دل نگرانند چرا که این نگرانی‌ها بیشتر متوجه اطرافیان و تیم اجرایی اوست که عملکرد ضعیف برخی از آن‌ها می‌تواند نه‌تنها بر میزان توفیقات دولت، بلکه بر جایگاه مردمی پزشکیان نیز تأثیر منفی بگذارد.
وی ادامه داد: در این میان، شخص رئیس‌جمهور همچنان از جایگاه قابل‌قبول و محبوبی در افکار عمومی برخوردار است. صداقت و شفافیت پزشکیان از جمله ویژگی‌هایی است که در سال‌های اخیر باعث محبوبیت او شده است. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که او برخلاف برخی از سیاستمداران، تلاش کرده تا خود را آن‌گونه که هست نشان دهد و این ویژگی، اعتماد بخش قابل‌توجهی از جامعه را به خود جلب کرده است. با این حال، موفقیت یک دولت صرفاً به ویژگی‌های فردی رئیس آن بستگی ندارد، بلکه تیم اجرایی، وزرا و استانداران نیز در این مسیر نقش تعیین‌کننده‌ای دارند.
این فعال سیاسی اظهار کرد: در بررسی کلی چهره‌های شاخص سال ۱۴۰۳، همچنان نام مسعود پزشکیان در میان چهره‌های تأثیرگذار دیده می‌شود. او با عملکرد خود در انتخابات و تشکیل دولت جدید، توانست در مدت کوتاهی به یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی کشور تبدیل شود. با این حال، بسیاری از مردم، دولت پزشکیان را نه به دلیل ویژگی‌های فردی رئیس‌جمهور، بلکه به دلیل انتظاراتی که از او برای حل مشکلات کشور دارند، مورد حمایت قرار داده‌اند. جامعه از رئیس‌جمهور انتظار دارد که اقداماتی عملی و ملموس برای بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور انجام دهد.
وی در نهایت خاطر نشان کرد: میزان موفقیت دولت پزشکیان در گرو عملکرد آن در ماه‌های آینده خواهد بود. اصلاحات در کابینه، تقویت تیم اجرایی و اجرای سیاست‌های مؤثر می‌توانند موقعیت او را در میان مردم تثبیت کنند. اما اگر این روند به تأخیر بیفتد، ممکن است اعتماد عمومی نسبت به دولت کاهش یابد.
source