آرمان امروز – انوشیروان رضایی: سال ۱۴۰۳ با تمام فراز و نشیب هایش به آخر رسید. ماه رمضان و تعطیلات نوروزی هم تمام شد. ظاهرا نسیم فروکش کردن تنش های سیاست خارجی هم که مانعی در پرداختن جدی به بسیاری از مسائل داخلی و توسعه ایی قلمداد می شد وزیدن گرفته است، حال سوال این است: سهم آموزش و پرورش در این بین چه بوده؟ یا بعبارت بهترکدام مشکلات آموزش و پرورش حل شده یا درمسیر رفع و حل قرار گرفته است؟ مخصوصا در دوره ۸ ماه دولت جدید که بزعم بسیاری آغاز فصل تازه ایی از حکمرانی به شمار می رود. واقعیت آن است که پاسخ به این سوال چندان آسان نیست و پیچ و خم زیاددی بر می دارد.هم به لحاظ کمی و هم از نظر کیفی
اسماعیل بحری زاده، مدیرکل دفتر وزارتی آموزش و پرورش، روز۲۳ فروردین در اولین جلسه شورای معاونان این وزارتخانه اعلام کرد: در سال گذشته ۴۳ جلسه شورای معاونان برگزار شده که از این تعداد ۲۵ جلسه مربوط به دولت چهاردم بوده است. مجموعاً ۲۳۴ مصوبه به تصویب رسیده که ۵۰ مصوبه، مربوط به مصوبات عمومی و شامل همه حوزه های آموزش و پرورش بوده است. معاونت برنامه ریزی و امور اداری با ۱۸ مصوبه، شورای عالی آموزش و پرورش با۱۴مصوبه، حوزه وزارتی و پرورشی با ۱۳ مصوبه در صدر بوده اند.
گزارش بحری زاده جزئیات دیگری هم دارد که در نوع خود جالب و قابل تامل است. لیکن همگان می دانند که این نوع مصوبات روتین کمک چندانی به حل معضلات پایدار و اساسی نمی کنند و اغلب برای اداره روزمره امور هستند.
با این حال نمی توان انکار کرد که دردوران ۸ ماهه دولت چهاردهم تغییرات مهمی نسبت به دوره های قبل در عرصه تعلیم و تربیت رخ داده است.
مهمترین این تغییرات یکی گسترش و شفافیت بی سابقه مطالبه گری در فضای رسانه‌ایی است. اعم از فضای مجازی یا حقیقی؛ انگار که انتخابات ریاست جمهوری و فرایند مشارکت مردم، نقطه عطفی برای برون ریزی مطالبات و اوج گیری کنشگری مدنی در عرصه های مختلف از جمله آموزش و پرورش بوده است و دیگری اشتیاق رئیس جمهور به مسائل آموزش و پرورش که یکی از نمادهای آن شرکت منظم ایشان در جلسات شورای عالی آموزش و پرورش است
با این حال دولت هنوز نتوانسته سازمان اداری خود را مطابق این درجه از کنشگری مدنی و اشتیاق رئیس جمهور تنظیم کرده و شعار وفاق ملی را در حد مورد انتظار جامعه محقق نماید. ولی اقداماتی برای پاسخ گویی صورت گرفته و نسبت به دولت های قبل کم و بیش تغییرات در نحوه عملکردها دیده می شود.
برگرداندن چند هزار نفر از رد شدگان گزینش، فرایند انتصابات و تغییرات مدیریتی از ستاد تا مناطق، حضور و بعضا پاسخگویی برخی معاونین یا مشاوران وزیر در فضای مجازی، بررسی هایی در زمینه امکان بهبود حقوق و مزایا، پرداخت بخش مهمی از معوقات، تثبیت پرداخت حق التدریس ها به همراه حقوق ماهانه، پرداخت پاداش آغاز سال تحصیلی، پرداخت یک ماه حقوق تشویقی به استمراردهندگان خدمت حائز شرایط بازنشستگی، پرداخت عیدی از طرف مدیرکل جدید شهر تهران(مجید پارسا) به همه فرهنگیان این شهر-احتمالا برای نخستین بار-، مطالبه گری علنی و شفاف معاون حقوقی و پارلمانی وزیر(حمایت میرزاده) از رئیس جمهور برای رفع تبعیض از حقوق فرهنگیان نسبت به سایر کارکنان دولت، در دستور بودن اساسنانه صندق ذخیره فرهنگیان و حق مالکانه اعضا، بررسی هایی برای تغییر کتب درسی و شیوه های آموزشی، ارائه انواع طرح ها برای حل مشکلات از «طرح تقویت نظام آموزش و پرورش» کمسیون آموزش وتحقیقات مجلس گرفته تا دیدگاه‌ها و پیشنهادات متنوع اهل قلم و کنشگران، پویایی نهضت مدرسه سازی و تلاش برای جمع کردن کلاسهای خشتی، کپری و…، جلسات و پی گیریهای مختلف برای رفع مشکلات امتحانات نهایی دوره دوم متوسطه و اصلاح میزان تاثیر سوابق تحصیلی در کنکور، و… از جمله عرصه هایی بوده که توامان مورد توجه وزارتخانه و کنشگران فرهنگی و تشکل های صنفی و سیاسی حوزه تعلیم و تربیت بوده است.
لیکن هنوز علائم رضایتمندی فرهنگیان، دانش آموزان یا خانواده ها آنچنانکه انتظار می رود قابل رویت نیست.قطعا بررسی علل این رویداد می تواند تاثیر مثبتی در برنامه ریزی اقدامات سال جاری داشته باشد که در شماره بعدی این یادداشت به بخشی از این علل پرداخته خواهد شد.
source