افزایش نگران کننده خودکشی منجر به فوت

آرمان امروز:  نرخ خودکشی به عنوان آسیب اجتماعی «سیاه» در ایران همپایه با متغیرها و متوسط‌های جهانی بالا و پایین می رود، بنا بر اعلام ۵ سال گذشته، نرخ خودکشی در ایران ۶.۲ در ۱۰۰ هزار نفر جمعیت بوده است، پزشکی قانونی در فروردین ۱۳۹۹ اعلام کرد که «شاخص خودکشی در کشور، یک دهم درصد افزایش یافته و به ۶.۳ در ۱۰۰ هزار نفر جمعیت رسیده آن هم در حالی که برخلاف دهه‌های گذشته، بیشترین افرادی که اقدام به خودکشی کرده و فوت کرده‌اند، نه نوجوانان دچار خلأهای عاطفی یا سستی در تحمل رسیدن به آستانه پیشرفت و موفقیت و شکست موانع، بلکه جمعیت در سن اشتغال و سرمایه‌های مولد کشور بوده‌اند.» این آمار در شرایطی مطرح می شود که بنا به گفته مسئولان، آمار خودکشی ۵۱ درصد افزایش پیدا کرده است. طبق داده های «World Population Review» نرخ خودکشی در ایران برابر با ۵.۲ نفر در هر صد هزار نفر گزارش شده است. رتبه ایران در میان کشورها از نظر خودکشی در گزارش های مختلف متفاوت بوده و از ۵۸ تا ۱۲۸ گزارش شده است، اما آخرین رتبه ایران در فهرست سازمان جهانی بهداشت (WHO) 128 بوده است.
افزایش آمار خودکشی منجر به فوت
نایب‌رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران اعلام کرد: سال ۱۳۹۵ در ایران ۷۹ هزار و ۱۰۲ نفر اقدام به خودکشی کرده بودند که  در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۳۹۵ (یعنی در طول ۷ سال) حدود ۵۱ درصد افزایش داشته است. این موضوع را دیروز، سیدحسن موسوی، معاون سلامت اجتماعی سازمان بهزیستی تایید کرد و همزمان هشدار داد: «روند و آمار خودکشی در کشور رو به افزایش و نگران‌کننده است و متاسفانه بر اساس آمار پزشکی قانونی، روند خودکشی منجر به فوت در حال افزایش است. در این راستا برای تسهیل دسترسی مردم به خدمات مشاوره‌ی از راه دور و حضوری، ایجاد و گسترش اورژانس اجتماعی یکی از استراتژی‌هایی است که سازمان بهزیستی با حمایت سازمان برنامه و بودجه در کشور برای کاهش این آمارها دنبال می‌کند.»   دکتر میترا نیک آمال روان شناس و مدیر کلینیک روان شناسی و مشاوره آمال در رابطه با این آمار پیشتر گفته است: «من باید اعتراف کنم که در دفترم مدام با موارد خودکشی مواجه می شوم، به ویژه در میان جوانان آن قدر مراجعان زیادی دارم که گاهی متحیر می شوم. اغلب تصمیمات درباره مرگ خودخواسته بین افراد ریشه در افسردگی دارد و شما نمی توانید فرد افسرده ای را که تا پای خودکشی رفته، با مامور قطار کنترل کنید. میدان مقابله با خودکشی، بالای پشت بام خانه ها یا مقابل ایستگاه مترو نیست. بازدارندگی از مراحل پیشینی آغاز می شود. تمهیدات مقابله با خودکشی در جوامع باید خیلی قبل تر از بروز حادثه انجام شود. مسیر زمان بری هم خواهد بود و کار ساده ای نیست اما درصورتی که مراحلش درست طی شود، می توان با افکار خودکشی مقابله کرد». نیک آمال معتقد است در مواقع این چنینی عموما دوستان می توانند نقش برجسته تری بازی کنند: «حلقه امن دوستان را باید جدی گرفت. شاید افراد از خانواده های خود حرف شنوی کافی نداشته باشند، یا حتی دیده شده که گاهی خانواده ها فشار روانی روی جوانان را مضاعف هم می کنند. اما نوع رابطه با دوستان از آنجایی که رابطه ای خودخواسته است، می تواند در مواقع بحرانی بسیار حیاتی باشد. در نتیجه اگر کسی مستقیم یا غیرمستقیم احساس کرد که دوستش درصدد چنین تصمیمی است، حتما او را به یک روان شناس کاربلد معرفی کند تا خطر خودکشی تا حد ممکن از او دور شود. از طرف دیگر من از همکارانم هم درخواستی دارم. اوضاع اقتصادی در کشور مساعد نیست و جوانان ما قربانی این وضعیت می شوند. این روان شناس، همچنین میزان آگاهی رسانی درباره بحران خودکشی را در کشور کافی نمی داند: «جوانان ما مشکلات عدیده ای دارند. باید به آنها آگاهی بدهیم و درباره خودکشی حرف بزنیم. درباره اش بنویسیم و تا جای ممکن اطلاعات خودمان و اطرافیان مان را در این زمینه بالا ببریم. تا به حال ندیده ام که صداوسیما به عنوان رسانه ملی محتوایی در این زمینه تولید کرده باشد. اگر هم داشته باشیم، نادر است. خودکشی در نزدیکی همه ماست و نباید از حرف زدن درباره اش ترسید. آن چیزی که ترس دارد، از بین رفتن جان انسان ها پس از سکوت درباره چنین بحرانی است».