فرارو- کارلوس آلوارادو، زیستشناس ۳۴ ساله ونزوئلایی، یک دستش را روی گردن کروکودیل جوان و دست دیگرش را روی دم حیوان گذاشته. با استفاده از چسب و کولیس، او در حال اندازهگیری حیوان و پایش رشدش است؛ تنها چند روز پیش از آنکه این کروکودیل به طبیعت بازگردانده شود.
به گزارش فرارو، داستان آلوارادو و این کروکودیل اورینوکو که تحت مراقبت اوست داستانی است از امید و پایداری در برابر احتمال انقراض.
طبق گزارش بنیاد حفاظت از محیط زیست FUDECI در ونزوئلا، کمتر از ۱۰۰ کروکودیل اورینوکو – یکی از بزرگترین خزندگان زنده جهان – در حیات وحش باقی ماندهاند. زیستگاه طبیعی آنها در حوضه رودخانه اورینوکو است که بخش اعظم ونزوئلا و بخشهایی از کلمبیا را در بر میگیرد.
برای دههها، اعضای گروه تخصصی کروکودیل ونزوئلا در یک رقابت با زمان، مشغول پرورش کروکودیلهای جوان این گونه در معرض انقراض بودهاند تا مانع از انقراض آن شوند.
اما آنها میگویند در حال باختن این نبرد هستند. دههها شکار غیرقانونی برای چرم، این حیوان را تا مرز انقراض پیش برد، و حالا مردمی که برای بقا تلاش میکنند، این کروکودیلها را برای گوشت یا تخمهایشان شکار میکنند و شاید این ضربه نهایی باشد.
اعضای گروه تخصصی کروکودیل نیز سالخورده شدهاند و بیشتر نسل جوان زیستشناسان، ونزوئلا را به خاطر بحرانها ترک کردهاند.
آلوارادو تنها کسی است که مانده تا مشعل این تلاش را در دست بگیرد. وی میگوید: این یک مسئولیت بزرگ است. او با احساس رسالت، تلاش میکند دانشجویان دانشگاه را برای پیوستن به این تلاش متقاعد کند.
فدریکو پانتین، ۵۹ ساله، مدیر باغوحش لسلی پانتین در تورمرو (نزدیک کاراکاس) که در پرورش گونههای در خطر تخصص دارد، چندان خوشبین نیست. وی میگوید: ما فقط در حال به تعویق انداختن انقراض اورینوکو هستیم.
با این حال، پانتین و همکارانش دست از کار نکشیدهان. آنها تحقیق، اندازهگیری و جابهجایی کروکودیلها را ادامه میدهند.
دانشمندان، محلهای شناخت هشده برای لانهسازی کروکودیلها را ثبت میکنند، تخمها یا بچهها را جمعآوری میکنند و همچنین بزرگسالان را در باغوحش و مزرعه ماساگوارال پرورش میدهند. مزرعهای در نزدیکی تاماریندیتو در مرکز ونزوئلا که هم زیستمحیطیست و هم دامداری.
کروکودیلهای جوان با رژیم غذایی شامل مرغ، گوشت گاو و ویتامین تغذیه میشوند تا حدود یک ساله شده و به وزن تقریبی ۶ کیلوگرم برسند.
کروکودیل بالغ اورینوکو میتواند بیش از ۵ متر طول داشته و دههها عمر کند. این حیوانات زرهی استخوانی، آروارههای قوی و دندانهایی تیز دارند؛ شوخیبردار نیستند. اما هنگام تولد، یک پژوهشگر میتواند آنها را در دست نگه دارد.
عمر هرناندز، زیستشناس ۶۳ ساله در باغوحش لسلی پانتین گفت برای نجات این گونه، باید چند اقدام با هم انجام شوند: تحقیق، حفاظت، آموزش و مدیریت.
وی میافزاید: ما فقط داریم مدیریت میکنیم؛ نوزادها را جمع میکنیم، آنها را یک سال پرورش میدهیم و رها میکنیم. اما این تقریباً تنها کاریست که انجام میشود، و آن هم در مقیاس بسیار کم.
هر سال حدود ۲۰۰ کروکودیل جوان به حیاتوحش بازگردانده میشوند. زیستشناسان تا سن یکسالگی صبر میکنند، چرا که این دوره، بحرانیترین مرحله زندگی کروکودیلهاس، دورهای که بیشتر آنها شکار میشوند.
source