آرمان امروز : چندی پیش آماری عجیب اما خوشحال کننده در رسانه‌ها منتشر شد که در آن مرکز رصد جمعیت کشور از افزایش آمار ازدواج‌ها در سنین بالا خبر داد. بر اساس این آمار در سال گذشته تعداد ۳۲ هزار و ۱۹۶ مورد ازدواج در گروه سنی بالای ۵۰ سال در کشور به ثبت رسیده که از این تعداد ۲۲ هزار و ۶۶۹ واقعه ازدواج مردان بالای ۵۰ سال است و همچنین در این مدت ۹ هزار و ۵۲۷ مورد واقعه ازدواج نیز برای زنان بالای ۵۰ سال در کشور رخ داده است.
با گذر زمان و پدید آمدن برخی مسائل اجتماعی همچون افزایش طلاق و کاهش ازدواج، ممکن است از خود بپرسیم، چرا دیگر عشق، دوستی و رفاقت در جامعه ایرانی که پر از داستان‌های لیلی و مجنون و سلامان و آبسال و آیین فتوت و جوانمردی بود، کمرنگ شده است؟ چرا نیاز به عشق و محبت لابه‌لای هر آن چه به آن تورم، گرانی، بی‌اعتمادی، فشار، تحریم و بحران اقتصادی می‌گویند، گم شده و ممکن است مانند نقش اول فیلم هامون معترضانه بگوییم «به سر عشق چه آمد؟» اما این روزها خبری منتشر شده که به این سؤال‌ها پاسخ می‌دهد. دوره سنی ۵۰ تا ۶۰ ساله‌ها بیشترین آمار ازدواج این دوره را رقم زده و رکورد آمار ازدواج این دوره شکسته شده است.
محمد زینالی اُناری، کارشناس و پژوهشگر اجتماعی با اشاره به اینکه چند سالی است بحث سالمندی جمعیت و معضل پایین بودن آمار ازدواج جوانان در کشور به یک دغدغه عمومی تبدیل شده است، می‌گوید:«در سال‌های اخیر کاهش ازدواج، موالید و حتی افزایش طلاق و تجرد را شاهد بودیم، موضوعاتی که سال‌هاست جامعه، سیاست‌گذاران و متخصصان علوم انسانی را پریشان کرده است. هر چه پیش می‌رود، فرآیند اجتماعی‌شدن با کاهش ازدواج و شکنندگی آن روبه‌رو بوده ولی افرادی که احتمالاً در دهه ۵۰ پا به دنیا گذاشته‌اند، در میانه گسترش جدایی و افزایش آمار زندگی انفرادی، از روی خوش نشان دادن به عشق و زندگی زناشویی صحبت می‌کنند. از این رو یافتن دلیلی برای این تفاوت با نسل‌های دیگر اهمیت پیدا می‌کند و این سؤال طرح می‌شود که این دوره سنی چه تفاوتی با دوره‌های بعدی داشته که در این زمانه پرهیاهو از بازگشت به عشق و زندگی زناشویی خبر می‌دهند. چرا در جامعه ما ارزش‌های مبتنی بر عشق و دوستی به خصوص در زندگی زناشویی رو به افول گذاشته است؟ روندهای فرهنگی و اجتماعی نشان از افول بار عشق رمانتیک و تعلق به زندگی مشترک بین زن و مرد می‌دهد و این را می‌توان در چند بُعد از وقایعی که در این سال‌ها رخ داده است، پیدا کرد.»
این جامعه‌شناس در بررسی ابعاد مختلف فرهنگی و اجتماعی مؤثر در سال‌های اخیر توضیح می‌دهد: «بُعد اول، معنا و مفهوم عشق و صمیمیت طبیعی زناشویی است که از دیرباز در جامعه ایرانی وجود داشته و باعث بازتولید و بقای نسل در سرزمین ایران شده است تا به آنجا که نوع شهری و رمانتیک آن تا پیش از مسأله شدن حاد طلاق و تجرد شکل گرفته بود. در این میان می‌توان به پیچیدگی در الگوهای اجتماعی عشق و زناشویی اشاره کرد که در دهه‌های گذشته از دو سو دچار تحریف شد. از یک سو در حالی که تعلق میان زن و مرد، در عشق مجازی عنوان می‌شد، از سوی دیگر تغییرات اجتماعی و فرهنگی موجب افزایش دوره جوانی در برخی موارد و بلوغ دیررس جوانان شد که با روگردانی از ازدواج‌ها و شرایط خانوادگی دشوار و پرتکلف دهه‌های گذشته همراه بود.»
The post «عشق» پیری یا راه و رسم عاشقی appeared first on روزنامه آرمان امروز.
source