آرمان امروز- گروه سیاسی: اگرچه دولت در نخستین گام، یعنی تحقق وفاق حکومتی، به موفقیت نسبی دست یافته، اما این تنها پیش‌نیاز سه سطح دیگر وفاق است و بدون تکمیل آنها نمی‌توان از موفقیت کامل این سیاست سخن گفت.
بر اساس این دیدگاه، وفاق حکومتی که به معنای هماهنگی در سطح کلان نهادهای حاکمیتی است در ماه‌های اخیر تا حد زیادی برقرار شده و توانسته بستر اولیه لازم برای پیگیری سایر سطوح وفاق را فراهم کند. هرچند همچنان برخی ناهماهنگی‌ها در روابط دولت با مجلس مشاهده می‌شود و گهگاه نقدهایی از سوی مقام‌های پارلمانی مطرح می‌شود، اما این میزان همراهی، «گام مهم و ضروری» در مسیر گفت‌وگوی ملی ارزیابی شده است.
مرحله دشوارتر از این پس آغاز می‌شود؛ جایی که دولت باید سه سطح دیگر وفاق سیاسی، وفاق اجتماعی و وفاق منطقه‌ای را فعالانه و با برنامه‌ریزی دقیق پیش ببرد.
در حوزه وفاق سیاسی، برخی گشایش‌ها مانند رویکردهای تازه در دستگاه قضایی و تلاش برای حل‌وفصل برخی پرونده‌های سیاسی مورد اشاره قرار گرفته، اما همچنان نیاز به سیاست‌ورزی منسجم‌تر، اعتمادسازی و ایجاد کانال‌های پایدار گفت‌وگو احساس می‌شود.
در بخش وفاق اجتماعی، اگرچه گفت‌وگوهایی شروع شده، اما این حوزه به‌عنوان «ضعیف‌ترین حلقه» معرفی شده است؛ جایی که هنوز پیوند دولت با بدنه اجتماعی و اقشار مختلف نیازمند کار جدی، ارتباط‌گیری منظم و ابتکارات تازه است.
در حوزه وفاق منطقه‌ای نیز برخی تحرکات دیپلماتیک و رفت‌وآمدهای محدود ثبت شده، اما کارشناسان معتقدند که برای دستیابی به یک وفاق پایدار و اثرگذار، باید این تلاش‌ها از سطح نمادین فراتر رفته و به برنامه‌ای ساختاری و مستمر تبدیل شود. اگر دولت خواهان موفقیت واقعی سیاست وفاق ملی است، لازم است «با سرعت، انسجام و قدرت بیشتر» وارد سه حوزه سیاسی، اجتماعی و منطقه‌ای شود.
به‌ویژه تأکید شده که «زمان اهمیت دارد» و تعلل در تقویت این سطوح می‌تواند روند وفاق ملی را دچار کندی یا چالش کند.
علی محبی، استاد دانشگاه در گفتگو با آرمان امروز با ارزیابی وضعیت «سیاست وفاق ملی» در دولت فعلی، تأکید کرد: هرچند گام نخست یعنی ایجاد هماهنگی در سطح حاکمیتی برداشته شده، اما این تنها مقدمه مسیر طولانی‌تری است که هنوز در سه حوزه دیگر تکمیل نشده است.
وی افزود: همراهی نسبی نهادهای حکومتی با دولت، فضای تنفس سیاسی ایجاد کرده؛ هرچند نقدها و اختلاف‌نظرهایی میان دولت و مجلس همچنان وجود دارد، این میزان هماهنگی پایه‌ای ضروری برای حرکت‌های بعدی به شمار می‌آید.
به گفته محبی، نقطه سخت کار جایی آغاز می‌شود که دولت باید وارد سه لایه اصلی‌تر وفاق شود: وفاق سیاسی، وفاق اجتماعی و وفاق منطقه‌ای. او یادآور می‌شود که نشانه‌هایی از تلاش در هر سه سطح دیده می‌شود؛ از برخی گشایش‌ها در رویکرد قضایی و رسیدگی به پرونده‌های سیاسی گرفته تا تجربه‌های اولیه گفت‌وگوی اجتماعی، اما هیچ‌یک هنوز به مرحله تثبیت و اثرگذاری واقعی نرسیده است.
محبی در ادامه بیان کرد: حوزه اجتماعی همچنان آسیب‌پذیرترین بخش این معادله است؛ جایی که فاصله میان دولت و گروه‌های مختلف جامعه نیازمند ترمیم جدی است و تنها با گفت‌وگو و ارتباط‌گیری مستمر می‌توان امیدی به شکل‌گیری اعتماد پایدار داشت. او درباره حوزه منطقه‌ای نیز اشاره می‌کند که رفت‌وآمدها و تحرکات دیپلماتیک آغاز شده، اما این اقدامات باید از حالت نمادین فراتر برود و به برنامه‌ای مداوم و ساختاردار تبدیل شود.
این استاد دانشگاه در پایان هشدار داد: موفقیت سیاست وفاق ملی در گرو سرعت و انسجام بیشتر در سه حوزه باقی‌مانده است. او تأکید می‌کند زمان نقش تعیین‌کننده دارد و هرگونه تأخیر می‌تواند مسیر وفاق را با کندی یا حتی چالش روبه‌رو کند؛ به‌ویژه در شرایطی که جامعه انتظار نتایج ملموس از این سیاست را دارد
source